فصل 92
1 [مزمور و سرود برای روز سَبَّت] خداوند را حمد گفتن نیکو است و به نام تو تسبیح خواندن، ای حضرت اعلیٰ.
2 بامدادان رحمت تو را اعلام نمودن و در هر شب امانت تو را.
3 بر ذات ده اوتار و بر رباب و به نغمه هجایون و بربط.
4 زیرا که ای خداوند مرا به کارهای خودت شادمان ساخته‌ای. به‌سبب اعمال دستهای تو ترنم خواهم نمود.
5 ای خداوند اعمال تو چه عظیم است و فکرهای تو بی‌نهایت عمیق.
6 مرد وحشی این را نمی‌داند و جاهل در این تأمل نمی‌کند.
7 وقتی که شریران مثل علف می‌رویند و جمیع بدکاران می‌شکفند، برای این است که تا به ابد هلاک گردند.
8 لیکن تو ای خداوند بر اعلیٰ علیین هستی، تا ابدالآباد.
9 زیرا اینک، دشمنان تو ای خداوند، هان دشمنان تو هلاک خواهند شد و جمیع بدکاران پراکنده خواهند شد.
10 و امّا شاخ مرا مثل شاخ گاو وحشی بلند کرده‌ای و به روغن تازه مسح شده‌ام.
11 و چشم من بر دشمنانم خواهد نگریست و گوشهای من از شریرانی که با من مقاومت می‌کنند خواهد شنید.
12 عادل مثل درخت خرما خواهد شکفت و مثل سرو آزاد در لبنان نمو خواهد کرد.
13 آنانی که در خانهٔ خداوند غرس شده‌اند، در صحنهای خدای ما خواهند شکفت.
14 در وقت پیری نیز میوه خواهند آورد و تر و تازه و سبز خواهند بود.
15 تا اعلام کنند که خداوند راست است. اوصخره من است و در وی هیچ بی‌انصافی نیست.