فصل 132
1 [سرود درجات] ای خداوند برای داود به یاد آور،همهٔ مذلّتهای او را.
2 چگونه برای خداوند قسم خورد و برای قادر مطلق یعقوب نذر نمود
3 که به خیمهٔٔ خانهٔ خود هرگز داخل نخواهم شد، و بر بستر تختخواب خود برنخواهم آمد،
4 خواب به چشمان خود نخواهم داد و نه پینکی به مژگان خویش،
5 تا مکانی برای خداوند پیدا کنم و مسکنی برای قادر مطلق یعقوب.
6 اینک، ذکر آن را در افراته شنیدیم و آن را در صحرای یعاریم یافتیم.
7 به مسکنهای او داخل شویم و نزد قدمگاه وی پرستش نماییم.
8 ای خداوند به آرامگاه خود برخیز و بیا، تو و تابوت قوّت تو.
9 کاهنانِ تو به عدالت ملبّس شوند و مقّدسانت ترنّم نمایند.
10 به خاطر بندهٔ خود داود، روی مسیح خود را برمگردان.
11 خداوند برای داود به راستی قسم خورد و از آن برنخواهد گشت که از ثمرهٔ صُلب تو بر تخت تو خواهم گذاشت.
12 اگر پسران تو عهد مرا نگاه دارند و شهاداتم را که بدیشان می‌آموزم، پسران ایشان نیز بر کرسی تو تا به ابد خواهند نشست.
13 زیرا که خداوند صهیون را برگزیده است و آن را برای مسکن خویش مرغوب فرموده.
14 این است آرامگاه من تا ابدالآباد. اینجا ساکن خواهم بود زیرا در این رغبت دارم.
15 آذوقه آن را هرآینه برکت خواهم داد و فقیرانش را به نان سیر خواهم ساخت،
16 و کاهنانش را به نجات ملبّس خواهم ساخت و مقدّسانش هرآینه ترنّم خواهند نمود.
17 در آنجا شاخ داود را خواهم رویانید و چراغی برای مسیح خود آماده خواهم ساخت.
18 دشمنان او را به خجالت ملبّس خواهم ساخت و تاج او بر وی شکوفه خواهد آورد.