فصل 8
1 [برای سالار مغنیان بر جتّیت. مزمور داود] ای یهوه خداوند ما، چه مجید است نام تو در تمامی زمین، که جلال خود را فوق آسمانها گذارده‌ای!
2 از زبان کودکان و شیرخوارگان به‌سبب خصمانت قوّت را بنا نهادی تا دشمن و انتقام گیرنده را ساکت گردانی.
3 چون به آسمان تو نگاه کنم که صنعت انگشته‌ای توست، و به ماه و ستارگانی که تو آفریده‌ای،
4 پس انسان چیست که او را به یاد آوری، و بنی‌آدم که از او تفقد نمایی؟
5 او را از فرشتگان اندکی کمتر ساختی و تاج جلال و اکرام را بر سر او گذاردی.
6 او را بر کارهای دست خودت مسلط نمودی، و همه‌چیز را زیر پای وی نهادی،
7 گوسفندان و گاوان جمیعاً، و بهایم صحرا را نیز؛
8 مرغان هوا و ماهیان دریا را، و هر چه بر راه‌های آبها سیر می‌کند.
9 ای یهوه خداوند ما، چه مجید است نام تو در تمامیِ زمین!