فصل 7
1 [سرود داود که آن را برای خداوند سرایید به‌سبب سخنان کُوش بنیامینی] ای یهوه خدای من، در تو پناه می‌برم. از همهٔٔ تعاقب کنندگانم مرا نجات ده و برهان.
2 مبادا او مثل شیر جان مرا بدرد، و خرد سازد و نجات‌دهنده‌ای نباشد.
3 ای یهوه خدای من اگر این را کردم و اگر در دست من ظلمی پیدا شد،
4 اگر به خیراندیش خود بدی کردم و بی‌سبب دشمن خود را تاراج نمودم،
5 پس دشمنْ جانم را تعاقب کند، و آن را گرفتار سازد، و حیات مرا به زمین پایمال کند، و جلالم را در خاک ساکن سازد. سلاه.
6 ای خداوند در غضب خود برخیز، به‌سبب قهر دشمنانم بلند شو و برای من بیدار شو! ای که داوری را امر فرموده‌ای!
7 و مجمع امّت‌ها گرداگرد تو بیایند. و بر فوق ایشان به مقام اعلی رجوع فرما.
8 خداوند امّت‌ها را داوری خواهد نمود. ای خداوند، موافق عدالتم و کمالی که در من است مرا داد بده!
9 بدیِ شریران نابود شود و عادل را پایدار کن زیرا امتحان‌کنندهٔ دلها و قلوب، خدای عادل است.
10 سپر من بر خدا می‌باشد که راست دلان را نجات‌دهنده است.
11 خدا داور عادل است و هر روزه خدا خشمناک می‌شود.
12 اگر بازگشت نکند شمشیر خود را تیز خواهد کرد؛ کمان خود را کشیده و آماده کرده است.
13 و برای او آلات موت را مهیا ساخته و تیرهای خویش را شعله‌ور گردانیده است.
14 اینک به بطالت آبستن شده، و به ظلم حامله گردیده، دروغ را زاییده است.
15 حفره‌ای کند و آن را گود نمود، و در چاهی که ساخت خود بیفتاد.
16 ظلم او برسرش خواهد برگشت و ستم او بر فرقش فرود خواهد آمد.
17 خداوند را برحسب عدالتش حمد خواهم گفت و اسم خداوند تعالی را تسبیح خواهم خواند.