فصل 145
1 [تسبیح داود] ای خدای من، ای پادشاه، تو را متعال می‌خوانم و نام تو را متبارک می‌گویم، تا ابدالآباد!
2 تمامی روز تو را متبارک می‌خوانم، و نام تو را حمد می‌گویم تا ابدالآباد.
3 خداوند عظیم است و بی‌نهایت ممدوح، و عظمت او را تفتیش نتوان کرد.
4 طبقه تا طبقه اعمال تو را تسبیح می‌خوانند و کارهای عظیم تو را بیان خواهند نمود.
5 در مجد جلیل کبریایی تو و در کارهای عجیب تو تفکّر خواهم نمود.
6 در قوّتِ کارهای مهیبِ تو سخن خواهند گفت. و من عظمت تو را بیان خواهم نمود.
7 و یادگاری کثرت احسان تو را حکایت خواهند کرد. و عدالت تو را خواهند سرایید.
8 خداوند کریم و رحیم است و دیر غضب و کثیرالاحسان.
9 خداوند برای همگان نیکو است، و رحمتهای وی بر همهٔ اعمال وی است.
10 ای خداوند جمیع کارهای تو، تو را حمد می‌گویند. و مقدّسان تو، تو را متبارک می‌خوانند.
11 دربارهٔٔجلال ملکوت تو سخن می‌گویند و توانایی تو را حکایت می‌کنند.
12 تا کارهای عظیم تو را به بنی‌آدم تعلیم دهند و کبریاییِ مجیدِ ملکوت تو را.
13 ملکوت تو، ملکوتی است تا جمیع دهرها و سلطنت تو باقی تا تمام دورها.
14 خداوند جمیع افتادگان را تأیید می‌کند و خمشدگان را برمی‌خیزاند.
15 چشمان همگان منتظر تو می‌باشد و تو طعام ایشان را در موسمش می‌دهی.
16 دست خویش را باز می‌کنی و آرزوی همهٔ زندگان را سیر می‌نمایی.
17 خداوند عادل است در جمیع طریق‌های خود و رحیم در کّل اعمال خویش.
18 خداوند نزدیک است به آنانیکه او را می‌خوانند، به آنانیکه او را به راستی می‌خوانند.
19 آرزوی ترسندگان خود را بجا می‌آورد و تضّرع ایشان را شنیده، ایشان را نجات می‌دهد.
20 خداوند همهٔ محبّان خود را نگاه می‌دارد و همهٔ شریران را هلاک خواهد ساخت.
21 دهان من تسبیح خداوند را خواهد گفت و همهٔ بشر نام قدّوس او را متبارک بخوانند تا ابدالآباد.