فصل 118
1 خداوند را حمد گویید زیرا که نیکوست و رحمت او تا ابدالآباد است.
2 اسرائیل بگویند که رحمت او تا ابدالآباد است.
3 خاندان هارون بگویند که رحمت او تا ابدالآباد است.
4 ترسندگان خداوند بگویند که رحمت او تا ابدالآباد است.
5 در تنگی یاه را خواندم. یاه مرا اجابت فرموده، در جای وسیع آورد.
6 خداوند با من است، پس نخواهم ترسید. انسان به من چه تواند کرد؟
7 خداوند برایم از مددکاران من است. پس من بر نفرت کنندگان خود آرزوی خویش را خواهم دید.
8 به خداوند پناه بردن بهتر است از توکّل نمودن بر آدمیان.
9 به خداوند پناه بردن بهتراست از توکّل نمودن بر امیران.
10 جمیع امّت‌ها مرا احاطه کردند، لیکن به نام خداوند ایشان را هلاک خواهم کرد.
11 مرا احاطه کردند و دور مرا گرفتند، لیکن به نام خداوند ایشان را هلاک خواهم کرد.
12 مثل زنبورها مرا احاطه کردند و مثل آتش خارها خاموش شدند. زیرا که به نام خداوند ایشان را هلاک خواهم کرد.
13 بر من سخت هجوم آوردی تا بیفتم، لیکن خداوند مرا اعانت نمود.
14 خداوند قوّت و سرود من است و نجات من شده است.
15 آواز ترنّم و نجات در خیمه‌های عادلان است. دست راست خداوند با شجاعت عمل می‌کند.
16 دست راست خداوند متعال است. دست راست خداوند با شجاعت عمل می‌کند.
17 نمی‌میرم، بلکه زیست خواهم کرد و کارهای یاه را ذکر خواهم نمود.
18 یاه مرا به شدت تنبیه نموده، لیکن مرا به موت نسپرده است.
19 دروازه‌های عدالت را برای من بگشایید! به آنها داخل شده، یاه را حمد خواهم گفت.
20 دروازه خداوند این است. عادلان بدان داخل خواهند شد.
21 تو را حمد می‌گویم زیرا که مرا اجابت فرموده و نجات من شده‌ای.
22 سنگی را که معماران رد کردند، همان سر زاویه شده است.
23 این از جانب خداوند شده و در نظر ما عجیب است.
24 این است روزی که خداوند ظاهر کرده است. درآن وجد و شادی خواهیم نمود.
25 آه ای خداوند نجات ببخش! آه ای خداوند سعادتعطا فرما!
26 متبارک باد او که به نام خداوند می‌آید. شما را از خانهٔ خداوند برکت می‌دهیم.
27 یهوّه خدایی است که ما را روشن ساخته است. ذبیحه را به ریسمانها بر شاخهای قربانگاه ببندید.
28 تو خدای من هستی تو، پس تو را حمد می‌گویم. خدای من، تو را متعال خواهم خواند.
29 خداوند را حمد گویید زیرا که نیکوست و رحمت او تا ابدالآباد است.