فصل 31
1 خداوند می‌گوید: «در آن زمان من‌خدای تمامی قبایل اسرائیل خواهم بود و ایشان قوم من خواهند بود.
2 خداوند چنین می‌گوید: قومی كه از شمشیر رستند در بیابان فیض یافتند، هنگامی كه من رفتم تا برای اسرائیل آرامگاهی پیدا كنم.»
3 خداوند از جای دور به من ظاهر شد (و گفت): «با محبت ازلی تو را دوست داشتم، از این جهت تو را به رحمت جذب نمودم.
4 ای باكره اسرائیل تو را بار دیگر بنا خواهم كرد و تو بنا خواهی شد و بار دیگر با دفّهای خود خویشتن را خواهی آراست و در رقصهای مطربان بیرون خواهی آمد.
5 بار دیگر تاكستانها بر كوههای سامره غرس خواهی نمود و غرس‌كنندگان غرس‌نموده، میوه آنها را خواهند خورد.
6 زیرا روزی خواهد بود كه دیده‌بانان بر كوهستان افرایم ندا خواهند كرد كه برخیزید و نزد یهوه خدای خود به صهیون برآییم.»
7 زیرا خداوند چنین می‌گوید: «به جهت یعقوب به شادمانی ترنّم نمایید و به جهت سر امّت‌ها آواز شادی دهید. اعلام نمایید و تسبیح بخوانید و بگویید: ای خداوند قوم خود بقیه اسرائیل را نجات بده!
8 اینك من ایشان را از زمین شمال خواهم آورد و از كرانه‌های زمین جمع خواهم نمود و با ایشان كوران و لنگان و آبستنان و زنانی كه می‌زایند با هم گروه عظیمی به اینجا باز خواهند آمد.
9 با گریه خواهند آمد و من ایشان را با تضرّعات خواهم آورد. نزد نهرهای آب ایشان را به راه صاف كه در آن نخواهند لغزید رهبری خواهم نمود زیرا كه من پدر اسرائیل هستم و افرایم نخست‌زاده من است.
10 ای امّت‌ها كلام خداوند را بشنوید و در میان جزایر بعیده اخبار نمایید و بگویید آنكه اسرائیل را پراكنده ساخت ایشان را جمع خواهد نمود و چنانكه شبان گله‌خود را (نگاه دارد) ایشان را محافظت خواهد نمود.
11 زیرا خداوند یعقوب را فدیه داده و او را از دست كسی كه از او قویتر بود رهانیده است.
12 و ایشان آمده، بر بلندی صهیون خواهند سرایید و نزد احسان خداوند یعنی نزد غلّه و شیره و روغن و نتاج گله و رمه روان خواهند شد و جان ایشان مثل باغ سیرآب خواهد شد و بار دیگر هرگز غمگین نخواهند گشت.
13 آنگاه باكره‌ها به رقص شادی خواهند كرد و جوانان و پیران با یكدیگر. زیرا كه من ماتم ایشان را به شادمانی مبدّل خواهم كرد و ایشان رااز اَلَمی كه كشیده‌اند تسلی داده، فرحناك خواهم گردانید.»
14 و خداوند می‌گوید: «جان كاهنان را از پیه تر و تازه خواهم ساخت و قوم من از احسان من سیر خواهند شد.»
15 خداوند چنین می‌گوید: «آوازی در رامه شنیده شد ماتم و گریه بسیار تلخ كه راحیل برای فرزندان خود گریه می‌كند و برای فرزندان خود تسلی نمی‌پذیرد زیرا كه نیستند.»
16 خداوند چنین می‌گوید: «آواز خود را از گریه و چشمان خویش را از اشك باز دار. زیرا خداوند می‌فرماید كه برای اعمال خود اجرت خواهی گرفت و ایشان از زمین دشمنان مراجعت خواهند نمود.
17 و خداوند می‌گوید كه به جهت عاقبت تو امید هست و فرزندانت به حدود خویش خواهند برگشت.
18 «به تحقیق افرایم را شنیدم كه برای خود ماتم گرفته، می‌گفت: مرا تنبیه نمودی و متنبّه شدم مثل گوساله‌ای كه كارآزموده نشده باشد. مرا برگردان تا برگردانیده شوم زیرا كه تو یهوه خدای من هستی.
19 به درستی كه بعد از آنكه برگردانیده شدم پشیمان گشتم و بعد از آنكه تعلیم یافتم بر ران خود زدم. خجل شدم و رسوایی هم كشیدم چونكه عار جوانی خویش را متحمّل گردیدم.
20 «آیا افرایم پسر عزیز من یا وَلَد اِبتِهاج من است؟ زیرا هر گاه به ضدّ او سخن می‌گویم او را تا بحال به یاد می‌آورم. بنابراین خداوند می‌گوید كه احشای من برای او به حركت می‌آید و هر آینه بر او ترحّم خواهم نمود.
21 نشانه‌ها برای خود نصب نما و علامت‌ها به جهت خویشتن برپا كن و دل خود را بسوی شاه‌راه به راهی كه رفته‌ای متوجّه ساز. ای باكره اسرائیل برگرد و به این‌شهرهای خود مراجعت نما.
22 ای دختر مرتدّ تا به كی به اینطرف و به آنطرف گردش خواهی نمود؟ زیرا خداوند امر تازه‌ای در جهان ابداع نموده است كه زن مرد را احاطه خواهد كرد.»
23 یهوه صبایوت خدای اسرائیل چنین می‌گوید: «بار دیگر هنگامی كه اسیران ایشان را برمی‌گردانم، این كلام را در زمین یهودا و شهرهایش خواهند گفت كه ای مسكن عدالت و ای كوه قدّوسیت، خداوند تو را مبارك سازد.
24 و یهودا و تمامی شهرهایش با هم و فَلاّحان و آنانی كه با گله‌ها گردش می‌كنند، در آن ساكن خواهند شد.
25 زیرا كه جان خستگان را تازه ساخته‌ام و جان همه محزونان را سیر كرده‌ام.»
26 در این حال بیدار شدم و نگریستم و خوابم برای من شیرین بود.
27 اینك خداوند می‌گوید: «ایامی می‌آید كه خاندان اسرائیل و خاندان یهودا را به بذر انسان و بذر حیوان خواهم كاشت.
28 و واقع خواهد شد چنانكه بر ایشان برای كندن و خراب نمودن و منهدم ساختن و هلاك كردن و بلا رسانیدن مراقبت نمودم، به همینطور خداوند می‌گوید بر ایشان برای بنا نمودن و غرس كردن مراقب خواهم شد.
29 و در آن ایام بار دیگر نخواهند گفت كه پدران انگور ترش خوردند و دندان پسران كند گردید.
30 بلكه هر كس به گناه خود خواهد مرد و هر كه انگور ترش خورد دندان وی كند خواهد شد.»
31 خداوند می‌گوید: «اینك ایامی می‌آید كه با خاندان اسرائیل و خاندان یهودا عهد تازه‌ای خواهم بست.
32 نه مثل آن عهدی كه با پدران‌ایشان بستم در روزی كه ایشان را دستگیری نمودم تا از زمین مصر بیرون آورم زیرا كه ایشان عهد مرا شكستند، با آنكه خداوند می‌گوید من شوهر ایشان بودم.»
33 اما خداوند می‌گوید: «اینست عهدی كه بعد از این ایام با خاندان اسرائیل خواهم بست. شریعت خود را در باطن ایشان خواهم نهاد و آن را بر دل ایشان خواهم نوشت و من خدای ایشان خواهم بود و ایشان قوم من خواهند بود.
34 و بار دیگر كسی به همسایه‌اش و شخصی به برادرش تعلیم نخواهد داد و نخواهد گفت خداوند را بشناس. زیرا خداوند می‌گوید: جمیع ایشان از خُرد و بزرگ مرا خواهند شناخت، چونكه عصیان ایشان را خواهم آمرزید و گناه ایشان را دیگر به یاد نخواهم آورد.»
35 خداوند كه آفتاب را به جهت روشنایی روز و قانونهای ماه و ستارگان را برای روشنایی شب قرار داده است و دریا را به حركت می‌آورد تا امواجش خروش نمایند و اسم او یهوه صبایوت می‌باشد، چنین می‌گوید.
36 پس خداوند می‌گوید: «اگر این قانونها از حضور من برداشته شود، آنگاه ذریت اسرائیل نیز زایل خواهند شد تا به حضور من قوم دایمی نباشند.»
37 خداوند چنین می‌گوید: «اگر آسمانهای عِلْوی پیموده شوند و اساس زمین سُفْلی را تفحّص توان نمود، آنگاه من نیز تمامی ذریت اسرائیل را به سبب آنچه عمل نمودند ترك خواهم كرد. كلام خداوند این است.»
38 یهوه می‌گوید: «اینك ایامی می‌آید كه این‌شهر از برج حَنَنْئیل تا دروازه زاویه بنا خواهد شد.
39 و ریسمان‌كار به خط مستقیم تا تلّ جارَب بیرون خواهد رفت و بسوی جَوْعَتْ دور خواهد زد.
40 و تمامی وادی لاشها و خاكستر و تمامی زمینها تا وادی قِدْرون و بطرف مشرق تا زاویه دروازه اسبان، برای خداوند مقدّس خواهد شد و بار دیگر تا ابدالا´باد كنده و منهدم نخواهد گردید.»