فصل 18
1 كلامی كه از جانب خداوند به ارمیا نازل‌شده، گفت:
2 «برخیز و به خانه كوزه‌گرفرود آی كه در آنجا كلام خود را به تو خواهم شنوانید.»
3 پس به خانه كوزه‌گر فرود شدم و اینك او بر چرخها كار می‌كرد.
4 و ظرفی كه از گل می‌ساخت در دست كوزه‌گر ضایع شد پس دوباره ظرفی دیگر از آن ساخت بطوری كه به نظر كوزه‌گر پسند آمد كه بسازد.
5 آنگاه كلام خداوند به من نازل شده، گفت:
6 «خداوند می‌گوید: ای خاندان اسرائیل آیا من مثل این كوزه‌گر با شما عمل نتوانم نمود زیرا چنانكه گل در دست كوزه‌گر است، همچنان شما ای خاندان اسرائیل در دست من می‌باشید.
7 هنگامی كه درباره امّتی یا مملكتی برای كندن و منهدم ساختن و هلاك نمودن سخنی گفته باشم،
8 اگر آن امّتی كه درباره ایشان گفته باشم از شرارت خویش بازگشت نمایند، آنگاه از آن بلایی كه به آوردن آن قصد نموده‌ام خواهم برگشت.
9 و هنگامی كه درباره امّتی یامملكتی به جهت بنا كردن و غرس نمودن سخن گفته باشم،
10 اگر ایشان در نظر من شرارت ورزند و قول مرا نشنوند آنگاه از آن نیكویی كه گفته باشم كه برای ایشان بكنم خواهم برگشت.
11 ن مردان یهودا و ساكنان اورشلیم را خطاب كرده، بگو كه خداوند چنین می‌گوید: اینك من به ضدّ شما بلایی مهیا می‌سازم و قصدی به خلاف شما می‌نمایم. پس شما هر كدام از راه زشت خود بازگشت نمایید و راهها و اعمال خود را اصلاح كنید.
12 اما ایشان خواهند گفت: امید نیست زیرا كه افكار خود را پیروی خواهیم نمود و هر كدام موافق سركشی دل شریر خود رفتار خواهیم كرد.
13 بنابراین خداوند چنین می‌گوید: در میان امّت‌ها سؤال كنید كیست كه مثل این چیزها را شنیده باشد؟ دوشیزه اسرائیل كار بسیار زشت‌كرده است.
14 آیا برف لبنان از صخره صحرا باز ایستد یا آبهای سرد كه از جای دور جاری می‌شود خشك گردد؟
15 زیرا كه قوم من مرا فراموش كرده برای اباطیل بخور می‌سوزانند و آنها ایشان را از راههای ایشان یعنی از طریق‌های قدیم می‌لغزانند تا در كوره‌راهها به راههایی كه ساخته نشده است راه بروند.
16 تا زمین خود را مایه حیرت و سخریه ابدی بگردانند به حدّی كه هر كه از آن گذر كند متحیر شده، سر خود را خواهد جنبانید.
17 من مثل باد شرقی ایشان را از حضور دشمنان پراكنده خواهم ساخت و در روز مصیبت ایشان پشت را به ایشان نشان خواهم داد و نه رو را.»
18 آنگاه گفتند : «بیایید تا به ضدّ ارمیا تدبیرها نماییم زیرا كه شریعت از كاهنان و مشورت از حكیمان و كلام از انبیا ضایع نخواهد شد پس بیایید تا او را به زبان خود بزنیم و هیچ سخنش را گوش ندهیم.»
19 ای خداوند مرا گوش بده و آواز دشمنان مرا بشنو!
20 آیا بدی به عوض نیكویی ادا خواهد شد زیرا كه حفره‌ای برای جان من كنده‌اند. بیاد آور كه چگونه به حضور تو ایستاده بودم تا درباره ایشان سخن نیكو گفته، حدّت خشم تو را از ایشان بگردانم.
21 پس پسران ایشان را به قحط بسپار و ایشان را به دم شمشیر تسلیم نما و زنان ایشان، بی‌اولاد و بیوه گردند و مردان ایشان به سختی كشته شوند و جوانان ایشان، در جنگ به شمشیر مقتول گردند.
22 و چون فوجی بر ایشان ناگهان بیاوری نعره‌ای از خانه‌های ایشان شنیده شود زیرا به جهت گرفتار كردنم حفره‌ای كنده‌اند و دامها برای پایهایم پنهان نموده.
23 امّا تو ای خداوند تمامی مشورتهایی را كه ایشان به قصدجان من نموده‌اند می‌دانی. پس عصیان ایشان را میامرز و گناه ایشان را از نظر خویش محو مساز بلكه ایشان به حضور تو لغزانیده شوند و در حین غضب خویش، با ایشان عمل نما.