فصل 22
1 خداوند چنین گفت: «به خانه پادشاه یهودا فرود آی و در آنجا به این كلام متكلّم شو
2 و بگو: ای پادشاه یهودا كه بر كرسی داود نشسته‌ای، تو و بندگانت و قومت كه به این دروازه‌ها داخل می‌شوید كلام خداوند رابشنوید:
3 خداوند چنین می‌گوید: انصاف و عدالت را اجرا دارید و مغصوبان را از دست ظالمان برهانید و بر غربا و یتیمان و بیوه‌زنان ستم و جور منمایید و خون بی‌گناهان را در این مكان مریزید.
4 زیرا اگر این كار را بجا آورید همانا پادشاهانی كه بر كرسی داود بنشینند، از دروازه‌های این خانه داخل خواهند شد و هر یك با بندگان و قوم خود بر ارابه‌ها و اسبان سوار خواهند گردید.
5 امّا اگر این سخنان را نشنوید خداوند می‌گوید كه به ذات خود قسم خوردم كه این خانه خراب خواهد شد.
6 زیرا خداوند درباره خاندان پادشاه یهودا چنین می‌گوید: اگر چه تو نزد من جلعاد و قلّه لبنان می‌باشی لیكن من تو را به بیابان و شهرهای غیرمسكون مبدّل خواهم ساخت.
7 و بر تو خراب‌كنندگان كه هر یك با آلاتش باشد معین می‌كنم و ایشان بهترین سروهای آزاد تو را قطع نموده، به آتش خواهند افكند.
8 و امّت‌های بسیار چون از این شهر عبور نمایند به یكدیگر خواهند گفت كه خداوند به این شهر عظیم چرا چنین كرده است.
9 و جواب خواهند داد از این سبب كه عهد یهوه خدای خود را ترك كردند و خدایان غیر را سجده و عبادت نمودند.
10 «برای مرده گریه منمایید و برای او ماتم مگیرید. زارزار بگریید برای او كه می‌رود زیرا كه دیگر مراجعت نخواهد كرد و زمین مولد خویش را نخواهد دید.
11 زیرا خداوند درباره شلّوم بن یوشیا پادشاه یهودا كه بجای پدر خود یوشیا پادشاه شده و از این مكان بیرون رفته است چنین‌می‌گوید كه دیگر به اینجا برنخواهد گشت.
12 بلكه در مكانی كه او را به اسیری برده‌اند خواهد مرد و این زمین را باز نخواهد دید.
13 «وای بر آن كسی كه خانه خود را به بی‌انصافی و كوشكهای خویش را به ناحقّ بنا می‌كند كه از همسایه خود مجّاناً خدمت می‌گیرد و مزدش را به او نمی‌دهد.
14 كه می‌گوید خانه وسیع و اطاقهای مُرَوَّح برای خود بنا می‌كنم و پنجره‌ها برای خویشتن می‌شكافد و (سقف) آن را از سرو آزاد می‌پوشاند و با شنجرف رنگ می‌كند.
15 آیا از این جهت كه با سروهای آزاد مكارمت می‌نمایی، سلطنت خواهی كرد؟ آیا پدرت اكل وشرب نمی‌نمود و انصاف و عدالت را بجا نمی‌آورد، آنگاه برایش سعادتمندی می‌بود؟
16 فقیر و مسكین را دادرسی می‌نمود، آنگاه سعادتمندی می‌شد. مگر شناختن من این نیست؟ خداوند می‌گوید:
17 امّا چشمان و دل تو نیست جز برای حرص خودت و برای ریختن خون بی‌گناهان و برای ظلم و ستم تا آنها را بجا آوری.
18 بنابراین خداوند درباره یهویاقیم بن یوشیا پادشاه یهودا چنین می‌گوید: كه برایش ماتم نخواهند گرفت و نخواهند گفت: آه ای برادر من یا آه ای خواهر و نوحه نخواهند كرد و نخواهند گفت: آه ای آقا یا آه ای جلال وی.
19 كشیده شده و بیرون از دروازه‌های اورشلیم بجای دور انداخته شده به دفن الاغ مدفون خواهد گردید.
20 «به فراز لبنان برآمده، فریاد برآور و آواز خود را در باشان بلندكن. و از عباریم فریاد كن زیرا كه جمیع دوستانت تلف شده‌اند.
21 در حین‌سعادتمندی تو به تو سخن گفتم، امّا گفتی گوش نخواهم گرفت. همین از طفولیتت عادت تو بوده است كه به آواز من گوش ندهی.
22 باد تمامی شبانانت را خواهد چرانید و دوستانت به اسیری خواهند رفت. پس در آن وقت به سبب تمامی شرارتت خجل و رسوا خواهی شد.
23 ای كه در لبنان ساكن هستی و آشیانه خویش را در سروهای آزاد می‌سازی! هنگامی كه اَلَمها و درد مثل زنی كه می‌زاید تو را فرو گیرد چه قدر بر تو افسوس خواهند كرد؟
24 یهوه می‌گوید: به حیات من قسم كه اگر چه كنیاهو ابن یهویاقیم پادشاه یهودا خاتم بر دست راست من می‌بود هر آینه تو را از آنجا می‌كَندم.
25 و تو را به دست آنانی كه قصد جان تو دارند و به دست آنانی كه از ایشان ترسانی و به دست نبوكدرصّر پادشاه بابل و به دست كلدانیان تسلیم خواهم نمود.
26 و تو و مادر تو را كه تو را زایید، به زمین غریبی كه در آن تولّد نیافتید خواهم انداخت كه در آنجا خواهید مرد.
27 امّا به زمینی كه ایشان بسیار آرزو دارند كه به آن برگردند مراجعت نخواهند نمود.»
28 آیا این مرد كُنیاهو ظرفی خوار شكسته می‌باشد و یا ظرفی ناپسندیده است؟ چرا او با اولادش به زمینی كه آن را نمی‌شناسند انداخته و افكنده شده‌اند؟
29 ای زمین ای زمین ای زمین، كلام خداوند را بشنو!
30 خداوند چنین می‌فرماید: «این شخص را بی‌اولاد و كسی كه در روزگار خود كامیاب نخواهد شد بنویس، زیرا كه هیچكس از ذریت وی كامیاب نخواهد شد و بر كرسی داود نخواهد نشست، و بار دیگر در یهودا سلطنت نخواهدنمود.»