فصل 66
1 خداوند چنین می‌گوید: آسمانها كرسی من و زمین پای انداز من است، پس خانه‌ای كه برای من بنا می‌كنید كجا است؟ و مكان آرام من كجا؟
2 خداوند می‌گوید: دست من همه این چیزها را ساخت پس جمیع اینها بوجود آمد؛ امّا به این شخص كه مسكین و شكسته دل و از كلام من لرزان باشد، نظر خواهم كرد.
3 كسی كه گاوی ذبح نماید مثل قاتل انسان است و كسی كه گوسفندی ذبح كند مثل شخصی است كه گردن سگ را بشكند. و آنكه هدیه‌ای بگذراند مثل كسی است كه خون خنزیری را بریزد و آنكه بخور سوزاند مثل شخصی است كه بتی را تبریك نماید و ایشان راههای خود را اختیار كرده‌اند و جان ایشان از رجاسات خودشان مسرور است.
4 پس من نیز مصیبت‌های ایشان را اختیار خواهم كرد و ترسهای ایشان را بر ایشان عارض خواهم گردانید، زیرا چون خواندم كسی جواب نداد و چون تكلّم نمودم ایشان نشنیدند بلكه آنچه را كه در نظر من ناپسند بود بعمل آوردند و آنچه را كه نخواستم اختیار كردند.
5 ای آنانی كه از كلام خداوند می‌لرزید سخن او را بشنوید. برادران شما كه از شما نفرت دارند و شما را بخاطر اسم من از خود می‌رانند می‌گویند: خداوند تمجید كرده شود تا شادی‌شما را ببینم، لیكن ایشان خجل خواهند شد.
6 آواز غوغا از شهر، صدایی از هیكل، آواز خداوند است كه به دشمنان خود مكافات می‌رسانـد.
7 قبـل از آنكه درد زه بكشـد، زاییـد. پیـش از آنكه درد او را فـرو گیـرد اولاد نرینـه‌ای آورد.
8 كیست كه مثل این را شنیده و كیست كه مثـل ایـن را دیـده باشـد؟ آیـا ولایتـی در یك روز مولـود گـردد و قومـی یكدفعـه زاییـده شود؟ زیرا صهیون به مجـرّد درد زه كشیـدن پسـران خـود را زاییـد.
9 خداوند می‌گـویـد: آیـا مـن بفــم رحم برسانم و نزایانم؟ و خدای تو می‌گویـد: «آیا من كه زایاننده هستم، رحم را ببندم؟
10 ای همه آنانی كه اورشلیم را دوست می‌دارید، با او شادی كنید و برایش وجد نمایید. و ای همه آنانی كه برای او ماتم می‌گیرید، با او شادی بسیار نمایید.
11 تا از پستانهای تسلیات او بمكید و سیر شوید و بدوشید و از فراوانی جلال او محظوظ گردید.
12 زیرا خداوند چنین می‌گوید: اینك من سلامتی را مثل نهر و جلال امّت‌ها را مانند نهر سرشار به او خواهم رسانید. و شما خواهید مكید و در آغوش او برداشته شده، بر زانوهایش بناز پرورده خواهید شد.
13 و مثل كسی كه مادرش او را تسلّی دهد، همچنین من شما را تسلّی خواهم داد و در اورشلیم تسلّی خواهید یافت.
14 پس چون این را بینید دل شما شادمان خواهد شد و استخوانهای شما مثل گیاه سبز و خرّم خواهد گردید و دست خداوند بر بندگانش معروف خواهد شد امّا بر دشمنان خود غضب خواهد نمود.
15 زیرا اینك خداوند باآتش خواهـد آمـد و ارابه‌هـای او مثـل گردبـاد تا غضب خود را با حدّت و عتاب خویش را با شعلـه آتش به انجام رساند.
16 زیرا خداوند با آتش و شمشیر خود بر تمامی بشر داوری خواهد نمود و مقتولان خداوند بسیار خواهند بود.
17 و خداوند می‌گویـد: آنانی كه از عقب یكنفر كه در وسط باشد خویشتن را در باغات تقدیس و تطهیر می‌نمایند و گوشت خِنزیر و رجاسات و گوشت موش می‌خورند با هم تلف خواهند شد.
18 و من اعمال و خیالات ایشان را جزا خواهم داد و آمده، جمیع امّت‌ها و زبانها را جمع خواهم كرد و ایشان آمده، جلال مرا خواهند دید.
19 و آیتی در میان ایشان برپا خواهم داشت و آنانی را كه از ایشان نجات یابند نزد امّت‌ها به ترشیش و فُول و تیراندازانِ لُود و توبال و یونان و جزایر بعیده كه آوازه مرا نشنیده‌اند و جلال مرا ندیده‌اند خواهم فرستاد تا جلال مرا در میان امّت‌ها شایع سازند.
20 و خداوند می‌گوید كه ایشان جمیع برادران شما را از تمامی اُمّت‌ها بر اسبان و ارابه‌ها و تخت روانها و قاطران و شتران به كوه مقدّس من اورشلیم به جهت خداوند هدیه خواهند آورد. چنانكه بنی‌اسرائیل هدیه خود را در ظرف پاك به خانه خداوند می‌آورند.
21 و خداوند می‌گوید كه از ایشان نیز كاهنان و لاویان خواهند گرفت.
22 زیرا خداوند می‌گوید: چنانكه آسمانهای جدید و زمین جدیدی كه من آنها را خواهم ساخت در حضور من پایدار خواهد ماند، همچنان ذریت شما و اسم شما پایدار خواهد ماند.
23 و خداوند می‌گویـد كه از غُرّه مـاه تا غُـرّه دیگر و از سَبَّت تا سَبَّت دیگر تمامی بشر خواهند آمد تا به حضور من سجده نمایند.
24 و ایشان بیرون رفته، لاشهای مردمانی را كه بر من‌عاصی شده‌اند ملاحظه خواهند كرد زیرا كِرْمِ ایشان نخواهد مُرد و آتش ایشان خاموش نخواهد شد و ایشان نزد تمامی بشر مكروه خواهند بود.