فصل 44
1 امّا الا´ن ای بنده من یعقوب بشنو و ای اسرائیل كه تو را برگزیده‌ام!
2 خداوند كه تو را آفریده و تو را از رحم بسرشت و معاون تو می‌باشد چنین می‌گوید: ای بنده من یعقوب مترس! و ای یشُرون كه تو را برگزیده‌ام!
3 اینك بر (زمین) تشنه آب خواهم ریخت و نهرها برخشك. روح خود را بر ذریت تو خواهم ریخت و بركت خویش را بر اولاد تو.
4 و ایشان در میان سبزه‌ها، مثل درختان بید بر جویهای آب خواهند رویید.
5 یكی خواهد گفت كه من از آن خداوند هستم و دیگری خویشتن را به نام یعقوب خواهد خواند و دیگری بدست خود برای خداوند خواهد نوشت و خویشتن را به نام اسرائیل ملقّب خواهد ساخت.
6 خداوند پادشاه اسرائیل و یهوه صبایوت كه ولّی ایشان است چنین می‌گوید: من اوّل هستم و من آخر هستم و غیر از من خدایی نیست.
7 و مثل من كیست كه آن را اعلان كند و بیان نماید و آن را ترتیب دهد، از زمانی كه قوم قدیم را برقرار نمودم. پس چیزهای آینده و آنچه را كه واقع خواهد شد اعلان بنمایند.
8 ترسان و هراسان مباشید. آیا از زمان قدیم تو را اخبار و اعلام ننمودم و آیا شما شهود من نیستید؟ آیا غیر از من خدایی هست؟ البتّه صخره‌ای نیست و احدی رانمی‌شناسم.
9 آنانی كه بتهای تراشیده می‌سازند، جمیعاً باطلند و چیزهایی كه ایشان می‌پسندند، فایده‌ای ندارد و شهود ایشان نمی‌بینند و نمی‌دانند تا خجالت بكشند.
10 كیست كه خدایی ساخته یا بتی ریخته باشد كه نفعی ندارد؟
11 اینك جمیع یاران او خجل خواهند شد و صنعتگران از انسان می‌باشند. پس جمیع ایشان جمع شده، بایستند تا با هم ترسان و خجل گردند.
12 آهن را با تیشه می‌تراشد و آن را در زغال كار می‌كند و با چكّش صورت می‌دهد و با قوّت بازوی خویش آن را می‌سازد و نیز گرسنه شده، بی‌قوّت می‌گردد و آب ننوشیده، ضعف بهم می‌رساند.
13 چوب را می‌تراشد و ریسمان را كشیده، با قلم آن را نشان می‌كند و با رنده آن را صاف می‌سازد و با پرگار نشان می‌كند پس آن را به شبیه انسان و به جمال آدمی می‌سازد تا در خانه ساكن شود.
14 سروهای آزاد برای خود قطع می‌كند و سندیان و بلوط را گرفته، آنها را از درختان جنگل برای خود اختیار می‌كند و شمشاد را غرس نموده، باران آن را نمّو می‌دهد.
15 پس برای شخص به جهت سوخت بكار می‌آید و از آن گرفته، خود را گرم می‌كند و آن را افروخته نان می‌پزد و خدایی ساخته، آن را می‌پرستد و از آن بتی ساخته، پیش آن سجده می‌كند.
16 بعضی از آن را در آتش می‌سوزاند و بر بعضی گوشت پخته می‌خورد و كباب را برشته كرده، سیر می‌شود و گرم شده، می‌گوید: وه گرم شده، آتش را دیدم.
17 و از بقیه آن خدایی یعنی بت خویش را می‌سازد و پیش آن سجده كرده، عبادت می‌كند و نزد آن دعا نموده، می‌گوید: مرانجات بده چونكه تو خدای من هستی.
18 ایشان نمی‌دانند و نمی‌فهمند زیرا كه چشمان ایشان را بسته است تا نبینند و دل ایشان را تا تعقّل ننمایند.
19 و تفكّر ننموده، معرفت و فطانتی ندارند تا بگویند نصف آن را در آتش سوختیم و بر زغالش نیز نان پختیم و گوشت را كباب كرده، خوردیم. پس آیا از بقیه آن بتی بسازیم و به تنه درخت سجده نماییم؟
20 خاكستر را خوراك خود می‌سازد و دل فریب خورده او را گمراه می‌كند كه جان خود را نتواند رهانید و فكر نمی‌نماید كه آیا در دست راست من دروغ نیست.
21 ای یعقوب و ای اسرائیل اینها را بیادآور چونكه تو بنده من هستی. تو را سرشتم ای اسرائیل تو بنده من هستی از من فراموش نخواهی شد.
22 تقصیرهای تو را مثل ابر غلیظ و گناهانت را مانند ابر محو ساختم. پس نزد من بازگشت نما زیرا تو را فدیه كرده‌ام.
23 ای آسمانها ترنّم نمایید زیرا كه خداوند این را كرده است! و ای اسفلهای زمین! فریاد برآورید و ای كوهها و جنگلها و هر درختی كه در آنها باشد بسرایید! زیرا خداوند یعقوب را فدیه كرده است و خویشتن را در اسرائیل تمجید خواهد نمود.
24 خداوند كه ولّی تو است و تو را از رحم سرشته است چنین می‌گوید: من یهوه هستم و همه چیز را ساختم. آسمانها را به تنهایی گسترانیدم و زمین را پهن كردم؛ و با من كه بود؟
25 آنكه آیات كاذبان را باطل می‌سازد و جادوگران را احمق می‌گرداند. و حكیمان را بعقب برمی‌گرداند و علم ایشان را به جهالت تبدیل می‌كند.
26 كه سخنان بندگان خود رابرقرار می‌دارد و مشورت رسولان خویش را به انجام می‌رساند، كه درباره اورشلیم می‌گوید معمور خواهد شد و درباره شهرهای یهودا كه بنا خواهد شد و خرابی‌های آن را برپا خواهم داشت.
27 آنكه به لجّه می‌گوید كه خشك شو و نهرهایت را خشك خواهم ساخت.
28 و درباره كورش می‌گوید كه او شبان من است و تمامی مسرّت مرا به اتمام خواهد رسانید و درباره اورشلیم می‌گوید بنا خواهد شد و درباره هیكل كه بنیاد تو نهاده خواهد گشت.