فصل 36
1 و در سال چهاردهم حزقیا پادشاه واقع‌شد كه سنحاریب پادشاه آشور بر تمامی شهرهای حصاردار یهودا برآمده، آنها را تسخیر نمود.
2 و پادشاه آشور ربشاقی را از لاكیش به اورشلیم نزد حزقیا پادشاه با موكب عظیم فرستاد و او نزد قنات بركه فوقانی به راه مزرعه گازر ایستاد.
3 و الیاقیم بن حلقیا كه ناظر خانه بود و شبنای كاتب و یوآخ بن آساف وقایع‌نگار نزد وی بیرون آمدند.
4 و ربشاقی به‌ایشان گفت: «به حزقیا بگویید سلطان عظیم پادشاه آشور چنین می‌گوید: این اعتماد شما كه بر آن توكّل می‌نمایید چیست؟
5 می‌گویم كه مشورت و قوّت جنگ سخنان باطل است. الا´ن كیست كه بر او توكّل نموده‌ای كه به من عاصی شده‌ای؟
6 هان بر عصای این نی خرد شده یعنی بر مصر توكّل می‌نمایی كه اگر كسی بر آن تكیه كند به دستش فرو رفته، آن را مجروح می‌سازد. همچنان است فرعون پادشاه مصر برای همگانی كه بر وی توكّل نمایند.
7 و اگر مرا گویی كه بر یهوه خدای خود توكّل داریم آیا او آن نیست كه حزقیا مكان‌های بلند و مذبح‌های او را برداشته است و به یهودا و اورشلیم گفته كه پیش این مذبح سجده نمایید؟
8 پس حال با آقایم پادشاه آشور شرط ببند و من دو هزار اسب به تو می‌دهم اگر از جانب خود سواران بر آنها توانی گذاشت.
9 پس چگونه روی یك والی از كوچكترین بندگان آقایم را خواهی برگردانید و بر مصر به جهت ارابه‌ها و سواران توكّل داری؟
10 و آیا من الا´ن بی اذن یهوه بر این زمین به جهت خرابی آن برآمده‌ام ؟ یهوه مرا گفته است بر این زمین برآی و آن را خراب كن.»
11 آنگاه الیقایم و شبنا و یوآخ به ربشاقی گفتند: «تمنّا اینكه با بندگانت به زبان آرامی گفتگو نمایی زیرا آن را می‌فهمیم و با ما به زبان یهود در گوش مردمی كه بر حصارند گفتگو منمای.»
12 ربشاقی گفت: «آیا آقایم مرا نزد آقایت و تو فرستاده است تا این سخنان را بگویم؟ مگر مرا نزد مردانی كه بر حصار نشسته‌اند نفرستاده، تا ایشان با شما نجاست خود را بخورند و بول خود را بنوشند؟»
13 پس ربشاقی بایستاد و به آوازبلند به زبان یهود صدا زده، گفت: «سخنان سلطان عظیم پادشاه آشور را بشنوید.
14 پادشاه چنین می‌گوید: حزقیا شما را فریب ندهد زیرا كه شما را نمی‌تواند رهانید.
15 و حزقیا شما را بر یهوه مطمئن نسازد و نگوید كه یهوه البتّه ما را خواهد رهانید و این شهر به دست پادشاه آشور تسلیم نخواهد شد.
16 به حزقیا گوش مدهید زیرا كه پادشاه آشور چنین می‌گوید: با من صلح كنید و نزد من بیرون آیید تا هركس از مو خود و هر كس از انجیر خود بخورد و هر كس از آب چشمه خود بنوشد.
17 تا بیایم و شما را به زمین مانند زمین خودتان بیاورم یعنی به زمین غلّه و شیره و زمین نان و تاكستانها.
18 مبادا حزقیا شما را فریب دهد و گوید یهوه ما را خواهد رهانید. آیا هیچكدام از خدایان امّت‌ها زمین خود را از دست پادشاه آشور رهانیده است؟
19 خدایان حمات و ارفاد كجایند و خدایان سفروایم كجا و آیا سامره را از دست من رهانیده‌اند؟
20 از جمیع خدایان این زمینها كدامند كه زمین خویش را از دست من نجات داده‌اند تا یهوه اورشلیم را از دست من نجات دهد؟»
21 امّا ایشان سكوت نموده، به او هیچ جواب ندادند زیرا كه پادشاه امر فرموده و گفته بود كه او را جواب ندهید.
22 پس الیاقیم بن حلقیا كه ناظر خانه بود و شبنای كاتب و یوآخ بن آساف وقایع‌نگار با جامه دریده نزد حزقیا آمدند و سخنان ربشاقی را به او باز گفتند.