فصل 41
1 ای جزیره‌ها به حضور من خاموش‌شوید! و قبیله‌ها قوّت تازه بهم رسانند! نزدیك بیایند، آنگاه تكلّم نمایند. با هم به محاكمه نزدیك بیاییم.
2 كیست كه كسی را از مشرق برانگیخت كه عدالت او را نزد پایهای وی می‌خواند؟ امّت‌ها را به وی تسلیم می‌كند و او را بر پادشاهان مسلّط می‌گرداند. و ایشان را مثل غبار به شمشیر وی و مثل كاه كه پراكنده می‌گردد به كمان وی تسلیم خواهد نمود.
3 ایشان را تعاقب نموده، به راهی كه با پایهای خود نرفته بود، بسلامتی خواهد گذشت.
4 كیست كه این را عمل نموده و بجا آورده، و طبقات را از ابتدا دعوت نموده است؟ من كه یهوه و اوّل و با آخرین می‌باشم من هستم.
5 جزیره‌ها دیدند و ترسیدند و اقصای زمین بلرزیدند و تقرّب جسته، آمدند.
6 هر كس همسایه خود را اعانت كرد و به برادر خود گفت: قوی دل باش.
7 نجّار زرگر را و آنكه با چكّش صیقل می‌كند سندان زننده را تقویت می‌نماید و در باره لحیم می‌گوید: كه خوب است و آن را به میخها محكم می‌سازد تا متحرّك نشود.
8 امّا تو ای اسرائیل بنده من و ای یعقوب كه تو را برگزیده‌ام و ای ذریت دوست من ابراهیم،
9 كه‌تو را از اقصای زمین گرفته، تو را از كرانه‌هایش خوانده‌ام و به تو گفته‌ام تو بنده من هستی، تو را برگزیدم و ترك ننمودم،
10 مترس زیرا كه من با تو هستم و مشوّش مشو زیرا من خدای تو هستم! تو را تقویت خواهم نمود و البتّه تو را معاونت خواهم داد و تو را به دست راست عدالت خود دستگیری خواهم كرد.
11 اینك همه آنانی كه بر تو خشم دارند، خجل و رسوا خواهند شد و آنانی كه با تو معارضه نمایند ناچیز شده، هلاك خواهند گردید.
12 آنانی را كه با تو مجادله نمایند جستجو كرده، نخواهی یافت و آنانی كه با تو جنگ كنند نیست و نابود خواهند شد.
13 زیرا من كه یهوه خدای تو هستم دست راست تو را گرفته، به تو می‌گویم: مترس زیرا من تو را نصرت خواهم داد.
14 ای كِرْم یعقوب و شَرذِمّه اسرائیل مترس زیرا خداوند و قدّوس اسرائیل كه ولّی تو می‌باشد می‌گوید: من تو را نصرت خواهم داد.
15 اینك تو را گردون تیز نو دندانه‌دار خواهم ساخت و كوهها را پایمال كرده، خرد خواهی نمود و تلّها را مثل كاه خواهی ساخت.
16 آنها را خواهی افشاند و باد آنها را برداشته، گردباد آنها را پراكنده خواهد ساخت. لیكن تو از خداوند شادمان خواهی شد و به قدّوس اسرائیل فخر خواهی نمود.
17 فقیران و مسكینان آب را می‌جویند و نمی‌یابند و زبان ایشان از تشنگی خشك می‌شود. من كه یهوه هستم ایشان را اجابت خواهم نمود. خدای اسرائیل هستم ایشان را ترك نخواهم كرد.
18 بر تلّهای خشك نهرها و در میان وادیها چشمه‌ها جاری خواهم نمود. و بیابان را به بركه آب و زمین خشك را به چشمه‌های آب مبدّل خواهم ساخت.
19 در بیابان سرو آزاد و شطیم وآس و درخت زیتون را خواهم گذاشت و در صحرا صنوبر و كاج و چنار را با هم غرس خواهم نمود.
20 تا ببینند و بدانند و تفكّر نموده، با هم تأمّل نمایند كه دست خداوند این را كرده و قدّوس اسرائیل این را ایجاد نموده است.
21 خداوند می‌گوید: دعوی خود را پیش آورید و پادشاه یعقوب می‌گوید: براهین قوّی خویش را عرضه دارید.
22 آنچه را كه واقع خواهد شد نزدیك آورده، برای ما اعلام نمایند. چیزهای پیشین را و كیفیت آنها را بیان كنید تا تفكّر نموده، آخر آنها را بدانیم یا چیزهای آینده را به ما بشنوانید.
23 و چیزها را كه بعد از این واقع خواهد شد بیان كنید تا بدانیم كه شما خدایانید. باری، نیكویی یا بدی را بجا آورید تا ملتفت شده، با هم ملاحظه نماییم.
24 اینك شما ناچیز هستید و عمل شما هیچ است و هر كه شما را اختیار كند رجس است.
25 كسی را از شمال برانگیختم و او خواهد آمد و كسی را از مشرق آفتاب كه اسم مرا خواهد خواند و او بر سروران مثل برگِلْ خواهد آمد و مانند كوزه‌گری كه گِل را پایمال می‌كند.
26 كیست كه از ابتدا خبر داد تا بدانیم، و از قبل تا بگوییم كه او راست است؟ البتّه خبر دهنده‌ای نیست و اعلام كننده‌ای نی و كسی هم نیست كه سخنان شما را بشنود.
27 اوّل به صهیون گفتم كه اینك هان این چیزها (خواهد رسید) و به اورشلیم بشارت دهنده‌ای بخشیدم.
28 و نگریستم و كسی یافت نشد و در میان ایشان نیز مشورت دهنده‌ای نبود كه چون از ایشان سؤال نمایم جواب تواند داد.
29 اینك جمیع ایشان باطلند و اعمال ایشان هیچ است و بتهای ریخته شده ایشان باد و بطالت است.