فصل 17
1 وحی دربارۀ دمشق: اینك دمشق از میان شهرها برداشته می‌شود و توده خراب خواهد گردید.
2 شهرهای عَرُوعیر متروك می‌شود و به جهت خوابیدن گله‌ها خواهد بود و كسی آنها را نخواهد ترسانید.
3 و حصار از افرایم تلف خواهد شد و سلطنت از دمشق و از بقیه اَرام. و مثل جلال بنی‌اسرائیل خواهند بود زیرا كه یهوه صبایوت چنین می‌گوید.
4 و در آن روز جلال یعقوب ضعیف می‌شود و فربهی جسدش به لاغری تبدیل می‌گردد.
5 و چنان خواهد بود كه دروگران زرع را جمع كنند و دستهای ایشان سنبله‌ها را درو كند.و خواهد بود مثل وقتی كه در وادی رفایم سنبله‌ها را بچینند.
6 و خوشه‌های چند در آن باقی ماند و مثل وقتی كه زیتون را بتكانند كه دو یا سه دانه بر سر شاخه بلند و چهار یا پنج دانه بر شاخچه‌های بارور آن باقی ماند. یهوه خدای اسرائیل چنین می‌گوید.
7 در آن روز انسان بسوی آفریننده خود نظر خواهد كرد و چشمانش بسوی قدّوس اسرائیل خواهد نگریست.
8 و بسوی مذبح‌هایی كه به دستهای خود ساخته است نظر نخواهد كرد و به آنچه با انگشتهای خویش بنا نموده یعنی اشیریم و بتهای آفتاب نخواهد نگریست.
9 در آن روز شهرهای حصینش مثل خرابه‌هایی كه در جنگل یا بر كوه بلند است خواهد شد كه آنها را از حضور بنی‌اسرائیل واگذاشتند و ویران خواهد شد.
10 چونكه خدای نجات خود را فراموش كردی و صخره قوّت خویش را به یاد نیاوردی، بنابراین نهالهای دلپذیر غرس خواهی نمود و قلمه‌های غریب را خواهی كاشت.
11 در روزی كه غرس می‌نمایی، آن را نمّو خواهی داد و در صبحْ مزروعِ خود را به شكوفه خواهی آورد، امّا محصولش در روز آفت مهلك و حزن علاج‌ناپذیر بر باد خواهد رفت.
12 وای بر شورش قوم‌های بسیار كه مثل شورش دریا شورش می‌نمایند، و خروش طوایفی كه مثل خروش آبهای زورآور خروش می‌كنند.
13 طوایف مثل خروش آبهای بسیار می‌خروشند، امّا ایشان را عتاب خواهد كرد و به جای دور خواهند گریخت و مثل كاه كوهها در برابر باد رانده خواهند شد و مثل غبار در برابرگردباد.
14 در وقت شام اینك خوف است و قبل از صبح نابود می‌شوند. نصیب تاراج‌كنندگان ما و حصّه غارت نمایندگان ما همین است.