فصل 37
1 دست خداوند بر من فرود آمده، مرا در روح خداوند بیرون برد و در همواری قرار داد و آن از استخوانها پر بود.
2 و مرا به هر طرف آنها گردانید. و اینك آنها بر روی همواری بی‌نهایت زیاده و بسیار خشك بود.
3 و او مرا گفت: «ای پسر انسان آیا می‌شود كه این استخوانها زنده گردد؟» گفتم: «ای خداوند یهوه تو می‌دانی.»
4 پس مرا فرمود: «براین استخوانها نبوّت نموده، به اینها بگو: ای استخوانهای خشك كلام خداوند را بشنوید!
5 خداوند یهوه به این استخوانها چنین می‌گوید: اینك من روح به شما درمی‌آورم تا زنده شوید.
6 و پیه‌ها بر شما خواهم نهاد و گوشت بر شما خواهم آورد و شما را به پوست خواهم پوشانید و در شما روح خواهم نهاد تا زنده شوید. پس خواهید دانست كه من یهوه هستم.»
7 پس من چنانكه مأمور شدم نبوّت كردم. و چون نبوّت نمودم، آوازی مسموع گردید. و اینك تزلزلی واقع شد و استخوانها به یكدیگر یعنی هر استخوانی به استخوانش نزدیك شد.
8 و نگریستم و اینك پیه‌ها و گوشت به آنها برآمد و پوست آنها را از بالا پوشانید. امّا در آنها روح نبود.
9 پس او مرا گفت: «بر روح نبوّت نما! ای پسر انسان بر روح نبوّت كرده، بگو: خداوند یهوه چنین می‌فرماید كه ای روح از بادهای اربع بیا و به این كشتگان بدم تا ایشان زنده‌شوند.»
10 پس چنانكه مرا امر فرمود، نبوّت نمودم. و روح به آنها داخل شد و آنها زنده گشته، بر پایهای خود لشكر بی‌نهایت عظیمی ایستادند.
11 و او مرا گفت: «ای پسر انسان این استخوانها تمامی خاندان اسرائیل می‌باشند. اینك ایشان می‌گویند: استخوانهای ما خشك شد و امید ما ضایع گردید و خودمان منقطع گشتیم.
12 لهذا نبوّت كرده، به ایشان بگو: خداوند یهوه چنین می‌فرماید: اینك من قبرهای شما را می‌گشایم. و شما را ای قوم من از قبرهای شما درآورده، به زمین اسرائیل خواهم آورد.
13 و ای قوم من چون قبرهای شما را بگشایم و شما را از قبرهای شما بیرون آورم، آنگاه خواهید دانست كه من یهوه هستم.
14 و روح خود را در شما خواهم نهاد تا زنده شوید. و شما را در زمین خودتان مقیم خواهم ساخت. پس خواهید دانست كه من یهوه تكلّم نموده و بعمل آورده‌ام. قول خداوند این است.»
15 و كلام خداوند بر من نازل شده، گفت:
16 «و تو ای پسر انسان یك عصا برای خود بگیر و بر آن بنویس "برای یهودا و برای بنی‌اسرائیل رفقای وی." پس عصای دیگر بگیر و بر آن بنویس "برای یوسف عصای افرایم و تمامی خاندان اسرائیل رفقای وی."
17 و آنها را برای خودت با یكدیگر یك عصا ساز تا در دستت یك باشد.
18 و چون ابناء قومت تو را خطاب كرده، گویند: آیا ما را خبر نمی‌دهی كه از این كارها مقصود تو چیست؟
19 آنگاه به ایشان بگو: خداوند یهوه چنین می‌فرماید: اینك من عصای یوسف را كه در دست افرایم است و اسباط اسرائیل را كه رفقای وی‌اند،خواهم گرفت و آنها را با وی یعنی با عصای یهودا خواهم پیوست و آنها را یك عصا خواهم ساخت و در دستم یك خواهد شد.
20 پس آن عصاها كه بر آنها نوشتی در دست تو در نظر ایشان باشد.
21 و به ایشان بگو: خداوند یهوه چنین می‌فرماید: اینك من بنی‌اسرائیل را از میان امّت‌هایی كه به آنها رفته‌اند گرفته، ایشان را از هر طرف جمع خواهم كرد و ایشان را به زمین خودشان خواهم آورد.
22 و ایشان را در آن زمین بر كوههای اسرائیل یك امّت خواهم ساخت. و یك پادشاه بر جمیع ایشان سلطنت خواهد نمود و دیگر دو امّت نخواهند بود و دیگر به دو مملكت تقسیم نخواهند شد.
23 و خویشتن را دیگر به بتها و رجاسات و همه معصیت‌های خود نجس نخواهند ساخت. بلكه ایشان را از جمیع مساكن ایشان كه در آنها گناه ورزیده‌اند نجات داده، ایشان را طاهر خواهم ساخت. و ایشان قوم من خواهند بود و من خدای ایشان خواهم بود.
24 و بنده من داود، پادشاه ایشان خواهد بود. و یك شبان برای جمیع ایشان خواهد بود. و به احكام من سلوك نموده و فرایض مرا نگاه داشته، آنها را بجا خواهند آورد.
25 و در زمینی كه به بنده خود یعقوب دادم و پدران ایشان در آن ساكن می‌بودند، ساكن خواهند شد. و ایشان و پسران ایشان و پسران پسران ایشان تا به ابد در آن سكونت خواهند نمود و بنده من داود تا ابدالا´باد رئیس ایشان خواهد بود.
26 و با ایشان عهد سلامتی خواهم بست كه برای ایشان عهد جاودانی خواهد بود و ایشان را مقیم ساخته، خواهم افزود و مَقْدَس خویش را تا ابدالا´باد درمیان ایشان قرار خواهم داد.
27 و مسكن من بر ایشان خواهد بود و من خدای ایشان خواهم بود و ایشان قوم من خواهند بود.
28 پس چون مَقْدس من در میان ایشان تا به ابد بر قرار بوده باشد، آنگاه امّت‌ها خواهند دانست كه من یهوه هستم كه اسرائیل را تقدیس می‌نمایم.»