فصل 27
1 و كلام خداوند بر من نازل شده، گفت:
2 «امّا تو ای پسر انسان برای صُور مرثیه بخوان!
3 و به صُور بگو: ای كه نزد مدخل دریا ساكنی و برای جزیره‌های بسیار تاجر طوایف می‌باشی! خداوند یهوه چنین می‌گوید: ای صُور تو گفته‌ای كه من كمال زیبایی هستم.
4 حدود تو در وسط دریا است و بنّایانت زیبایی تو را كامل ساخته‌اند.
5 همه تخته‌هایت را از صنوبر سَنیر ساختند و سرو آزاد لبنان را گرفتند تا دَكَلْها برای تو بسازند.
6 پاروهایت را از بلوطهای باشان ساختند و نشیمنهایت را از شمشاد جزایر كِتیم كه به عاج منبّت شده بود ترتیب دادند.
7 كتان مطرّز مصری بادبان تو بود تا برای تو عَلَمی بشود. و شِراع تو از آسمانجونی و ارغوان از جزایر اَلیشَه بود.
8 اهل سیدون و اَرْواد پاروزن تو بودند و حكمای تو ای صور كه در تو بودند ناخدایان تو بودند.
9 مشایخ جُبَیل و حكمایش در تو بوده، قلاّفان تو بودند. تمامی كشتیهای دریا و ملاّحان آنها در تو بودند تا برای تو تجارت نمایند.
10 فارس و لُود و فُوط در افواجت مردان جنگی تو بودند. سپرها و خودها بر تو آویزان كرده، ایشان تو را زینت دادند.
11 بنی‌ارواد با سپاهیانت بر حصارهایت از هر طرف و جَمادیان بر برجهایت بودند. و سپرهای خود را بر حصارهایت از هر طرف آویزان كرده، ایشان زیبایی تو را كامل ساختند.
12 ترشیش به فراوانی هر قسم اموالْ سوداگران تو بودند. نقره و آهن و روی و سرب به عوض بضاعت تو می‌دادند.
13 یاوان و توبال و ماشِك سوداگران تو بودند.جانهای مردمان و آلات مس به عوض متاع تو می‌دادند.
14 اهل خاندان تُوجَرْمَۀ اسبان و سواران و قاطران به عوض بضاعت تو می‌دادند.
15 بنی‌دَدان سوداگران تو و جزایر بسیار بازارگانان دست تو بودند. شاخهای عاج و آبنوس را با تو معاوضت می‌كردند.
16 اَرام به فراوانی صنایع تو سوداگران تو بودند. بَهْرَمان و اَرْغَوان و پارچه‌های قلاّبدوزی و كتان نازك و مرجان و لعل به عوض بضاعت تو می‌دادند.
17 یهودا و زمین اسرائیل سوداگران تو بودند، گندم مِنیت و حلوا و عسل و روغن و بلسان به عوض متاع تو می‌دادند.
18 دمشق به فراوانی صنایع تو و كثرت هر قسم اموال با شراب حَلْبُون و پشم سفید با تو سودا می‌كردند.
19 وَدان و یاوان ریسمان به عوض بضاعت تو می‌دادند. آهن مصنوع و سلیخه و قصب الذرّیره از متاعهای تو بود.
20 ددان با زین پوشهای نفیس به جهت سواری سوداگران تو بودند.
21 عرب و همه سروران قیدار بازارگانانِ دست تو بودند. با بره‌ها و قوچها و بزها با تو داد و ستد می‌كردند.
22 تجّار شَبا و رَعْمَه سوداگران تو بودند. بهترین همه ادویه‌جات و هرگونه سنگ گرانبها و طلا به عوض بضاعت تو می‌دادند.
23 حرّان و كَنَّه و عَدَن و تجّار شبا و آشور و كِلْمَد سوداگران تو بودند.
24 اینان با نفایس و رداهای آسمانجونی و قلاّبدوزی و صندوقهای پر از رختهای فاخر ساخته شده از چوب سرو آزاد و بسته شده با ریسمانها در بازارهای تو سوداگران تو بودند.
25 كشتیهای ترشیش قافله‌های متاع تو بودند. پس در وسط دریا توانگر و بسیار معزّز گردیدی.
26 پاروزنانت تو را به آبهای عظیم‌بردند و باد شرقی تو را در میان دریا شكست.
27 اموال و بضاعت و متاع و ملاّحان و ناخدایان و قلاّفان و سوداگران و جمیع مردان جنگی كه در تو بودند، با تمامی جمعیتی كه در میان تو بودند در روز انهدام تو در وسط دریا افتادند.
28 «از آواز فریاد ناخدایانت ساحلها متزلزل گردید.
29 و جمیع پاروزنان و ملاّحان و همه ناخدایان دریا از كشتیهای خود فرود آمده، در زمین می‌ایستند.
30 و برای تو آواز خود را بلند كرده، به تلخی ناله می‌كنند و خاك بر سر خود ریخته، در خاكستر می‌غلطند.
31 و برای تو موی خود را كنده، پلاس می‌پوشند و با مرارت جان و نوحه تلخ برای تو گریه می‌كنند.
32 و در نوحه خود برای تو مرثیه می‌خوانند. و بر تو نوحه‌گری نموده، می‌گویند: كیست مثل صور و كیست مثل آن شهری كه در میان دریا خاموش شده است؟
33 هنگامی كه بضاعت تو از دریا بیرون می‌آمد، قومهای بسیاری را سیر می‌گردانیدی و پادشاهان جهان را به فراوانی اموال و متاع خود توانگر می‌ساختی.
34 امّا چون از دریا، در عمق‌های آبها شكسته شدی، متاع و تمامی جمعیت تو در میانت تلف شد.
35 جمیع ساكنان جزایر به سبب تو متحیر گشته و پادشاهان ایشان به شدّت دهشت‌زده و پریشان حال گردیده‌اند.
36 تجّار قوم‌ها بر تو صفیر می‌زنند و تو محّل دهشت گردیده، دیگر تا به ابد نخواهی بود.»