فصل 17
1 و كلام خداوند بر من نازل شده، گفت:
2 «ای پسر انسان، معمّایی بیاور و مَثَلی دربارۀ خاندان اسرائیل بزن.
3 و بگو خداوند یهوه چنین می‌فرماید: عقاب بزرگ كه بالهای سِتُرگ و نَیهای دراز پر از پرهای رنگارنگ دارد به لبنان آمد و سر سرو آزاد را گرفت.
4 و سر شاخه‌هایش را كنَدِه، آن را به زمین تجارت آورده، در شهر سوداگران گذاشت.
5 و از تخم آن زمین گرفته، آن را در زمین باروری نهاد و نزد آبهای بسیار گذاشته، آن را مثل درخت بید، غرس نمود.
6 و آن نمّو كرده، مَوِ وسیعِ كوتاه قدّ گردید كه شاخه‌هایش بسوی او مایل شد و ریشه‌هایش در زیر وی می‌بود. پس موی شده شاخه‌ها رویانید و نهالها آورد.
7 و عقاب بزرگ دیگری با بالهای سترگ و پرهای بسیار آمد و اینك این مو ریشه‌های خود را بسوی او برگردانید و شاخه‌های خویش را از كَرْته‌های بستان خود بطرف او بیرون كرد تا او وی را سیراب نماید.
8 در زمین نیكو نزد آبهای بسیار كاشته شد تا شاخه‌ها رویانیده، میوه بیاورد و مَو قشنگ گردد.
9 بگو كه خداوند یهوه چنین می‌فرماید: پس آیا كامیاب خواهد شد؟ آیا او ریشه‌هایش را نخواهد كند و میوه‌اش را نخواهد چید تا خشك شود؟ تمامی برگهای تازه‌اش خشك خواهد شد و بدون قوّت‌عظیم و خلق بسیاری از ریشه‌ها كنده خواهد شد.
10 اینك غرس شده است امّا كامیاب نخواهد شد. بلكه چون باد شرقی بر آن بوزد، بالّكل خشك خواهد شد و در بوستانی كه در آن رویید پژمرده خواهد گردید.»
11 و كلام خداوند بر من نازل شده، گفت:
12 «به این خاندان متمرّد بگو كه آیا معنی این چیزها را نمی‌دانید؟ بگو كه اینك پادشاه بابل به اورشلیم آمده، پادشاه و سرورانش را گرفت و ایشان را نزد خود به بابل برد.
13 و از ذریه ملوك گرفته، با او عهد بست و او را قسم داد و زورآوران زمین را بُرد.
14 تا آنكه مملكت پست شده، سربلند نكند امّا عهد او را نگاه داشته، استوار بماند.
15 و لیكن او از وی عاصی شده، ایلچیان خود را به مصر فرستاد تا اسبان و خلق بسیاری به او بدهند. آیا كسی كه این كارها را كرده باشد، كامیاب شود یا رهایی یابد؟ و یا كسی كه عهد را شكسته است خلاصی خواهد یافت؟»
16 خداوند یهوه می‌گوید: «به حیات خودم قَسَم كه البتّه در مكان آن پادشاه كه او را به پادشاهی نصب كرد و او قَسَم وی را خوار شمرده، عهد او را شكست یعنی نزد وی در میان بابل خواهد مرد.
17 و چون سنگرها بر پا سازند و برجها بنا نمایند تا جانهای بسیاری را منقطع سازند، آنگاه فرعون با لشكر عظیم و گروه كثیر او را در جنگ اعانت نخواهد كرد.
18 چونكه قَسم را خوار شمرده، عهد را شكست و بعد از آنكه دست خود را داده بود، همه‌این كارها را بعمل آورد، پس رهایی نخواهی یافت.»
19 بنابراین خداوند یهوه چنین می‌گوید: «به حیات خودم‌قسم كه سوگند مرا كه او خوار شمرده و عهد مرا كه شكسته است البتّه آنها را بر سر او وارد خواهم آورد.
20 و دام خود را بر او خواهم گسترانید و او در كمند من گرفتار خواهد شد و او را به بابل آورده، در آنجا بر وی درباره خیانتی كه به من ورزیده است محاكمه خواهم نمود.
21 و تمامی فراریانش با جمیع افواجش از شمشیر خواهند افتاد و بقیه ایشان بسوی هر باد پراكنده خواهند شد و خواهید دانست كه من كه یهوه می‌باشم این را گفته‌ام.»
22 خداوند یهوه چنین می‌فرماید: «من سرِ بلند سرو آزاد را گرفته، آن را خواهم كاشت و از سر اغصانش شاخه تازه كنده، آن را بر كوه بلند و رفیع غرس خواهم نمود.
23 آن را بر كوه بلند اسرائیل خواهم كاشت و آن شاخه‌ها رویانیده، میوه خواهد آورد. و سرو آزاد قشنگ خواهد شد كه هر قِسم مرغان بالدار زیر آن ساكن شده، در سایه شاخه‌هایش آشیانه خواهند گرفت.
24 و تمامی در ختان صحرا خواهند دانست كه من یهوه درخت بلند را پست می‌كنم و درخت پست را بلند می‌سازم و درخت سبز را خشك و درخت خشك را بارور می‌سازم. من كه یهوه هستم این را گفته‌ام و بجا خواهم آورد.»