فصل 24
1 بر مردان شریر حسد مبر، و آرزو مدار تا با ایشان معاشرت نمایی،
2 زیرا كه دل ایشان در ظلم تفكّر می‌كند و لبهای ایشان درباره مشقّت تكلّم می‌نماید.
3 خانه به حكمت بنا می‌شود، و با فطانت استوار می‌گردد،
4 و به معرفت اطاقها پر می‌شود، از هر گونه اموال گرانبها و نفایس.
5 مرد حكیم در قدرت می‌ماند، و صاحب معرفت در توانایی ترقّی می‌كند،
6 زیرا كه با حسن‌تدبیر باید جنگ بكنی، و از كثرت مشورت‌دهندگان نصرت است.
7 حكمت برای احمق زیاده بلند است، دهان خود را در دربار باز نمی‌كند.
8 هر كه برای بدی تفكّر می‌كند، او را فتنه‌انگیز می‌گویند.
9 فكر احمقان گناه است، و استهزاكننده نزدآدمیان مكروه است.
10 اگر در روز تنگی سستی نمایی، قوّت تو تنگ می‌شود.
11 آنانی را كه برای موت برده شوند خلاص كن، و از رهانیدن آنانی كه برای قتل مهیااند كوتاهی منما.
12 اگر گویی كه این را ندانستیم، آیا آزماینده دلها نمی‌فهمد؟ و حافظ جان تو نمی‌داند؟ و به هر كس برحسب اعمالش مكافات نخواهد داد؟
13 ای پسر من عسل را بخور زیرا كه خوب است، و شان عسل را چونكه به كامت شیرین است.
14 همچنین حكمت را برای جان خود بیاموز، اگر آن را بیابی آنگاه اجرت خواهد بود، و امید تو منقطع نخواهد شد.
15 ای شریر، برای منزل مرد عادل در كمین مباش، و آرامگاه او را خراب مكن،
16 زیرا مرد عادل اگر چه هفت مرتبه بیفتد خواهد برخاست، اما شریران در بلا خواهند افتاد.
17 چون دشمنت بیفتد شادی مكن، و چون بلغزد دلت وجد ننماید،
18 مبادا خداوند این را ببیند و در نظرش ناپسند آید، و غضب خود را از او برگرداند.
19 خویشتن را به سبب بدكاران رنجیده مساز، و بر شریران حسد مبر،
20 زیرا كه به جهت بدكاران اجر نخواهد بود، و چراغ شریران خاموش خواهد گردید.
21 ای پسر من از خداوند و پادشاه بترس، و با مفسدان معاشرت منما،
22 زیرا كه مصیبت ایشان ناگهان خواهد برخاست، و عاقبت سالهای ایشان را كیست كه بداند؟
23 اینها نیز از (سخنان) حكیمان است طرفداری در داوری نیكو نیست.
24 كسی كه به شریر بگوید تو عادل هستی، امّت‌ها او را لعنت خواهند كرد و طوایف از او نفرت خواهند نمود.
25 اما برای آنانی كه او را توبیخ نمایند شادمانی خواهد بود، و بركت نیكو به ایشان خواهد رسید.
26 آنكه به كلام راست جواب گوید، لبها را می‌بوسد.
27 كار خود را در خارج آراسته كن، و آن را در ملك مهیا ساز، و بعد از آن خانه خویش را بنا نما.
28 بر همسایه خود بی‌جهت شهادت مده، و با لبهای خود فریب مده؛
29 و مگو به طوری كه او به من عمل كرد من نیز با وی عمل خواهم نمود، و مرد را بر حسب اعمالش پاداش خواهم داد.
30 از مزرعه مرد كاهل، و از تاكستان شخص ناقص‌العقل گذشتم.
31 و اینك بر تمامی آن خارها می‌رویید، و خس تمامی روی آن را می‌پوشانید، و دیوار سنگیش خراب شده بود.
32 پس من نگریسته متفكّر شدم، ملاحظه كردم و ادب آموختم.
33 اندكی خفت و اندكی خواب، و اندكی برهم نهادن دستها به جهت خواب.
34 پس فقر تو مثل راهزن بر تو خواهد آمد، و نیازمندی تو مانند مرد مسلّح.