فصل 7
1 چون یهُوَه، خدایت، تو را به زمینی كه برای تصرفش به آنجا می‌روی درآورد، و امت‌های بسیار را كه حِتیان و جِرْجاشیان و اموریان و كنعانیان و فِرِزِّیان و حِوِّیان و یبُوْسِیان، هفت امت بزرگتر و عظیم‌تر از تو باشند، از پیش تو اخراج نماید.
2 و چون یهُوَه خدایت، ایشان را به دست تو تسلیم نماید، و تو ایشان را مغلوب سازی، آنگاه ایشان را بالكلّ هلاك كن، و با ایشان عهد مبند و بر ایشان ترحم منما.
3 و با ایشان مصاهرت منما؛ دختر خود را به پسر ایشان مده، و دختر ایشان را برای پسر خود مگیر.
4 زیراكه اولاد تو را از متابعت من برخواهند گردانید، تا خدایان غیر را عبادت نمایند، و غضب خداوند برشما افروخته شده، شما را بزودی هلاك خواهد ساخت.
5 بلكه با ایشان چنین عمل نمایید؛ مذبحهای ایشان را منهدم سازید، و تمثالهای ایشان را بشكنید و اشیریم ایشان را قطع نمایید، و بُتهای تراشیده ایشان را به آتش بسوزانید.
6 زیرا كه تو برای یهُوَه، خدایت، قوم مقدس هستی. یهُوَه خدایت تو را برگزیده است تا از جمیع قومهایی كه بر روی زمین‌اند، قوم مخصوص برای خود او باشی.
7 خداوند دل خود را با شما نبست و شما را برنگزید از این سبب كه از سایر قومها كثیرتر بودید، زیرا كه شما از همه قومها قلیلتر بودید.
8 لیكن از این جهت كه خداوند شما را دوست می‌داشت، و می‌خواست قسم خود را كه برای پدران شما خورده بود، بجا آورد. پس خداوندشما را با دست قوی بیرون آورد، و از خانه بندگی از دست فرعون، پادشاه مصر، فدیه داد.
9 پس بدان كه یهُوَه، خدای تو، اوست خدا، خدای امین كه عهد و رحمت خود را با آنانی كه او را دوست می‌دارند و اوامر او را بجا می‌آورند تا هزار پشت نگاه می‌دارد.
10 و آنانی را كه او را دشمن دارند، بر روی ایشان مكافات رسانیده، ایشان را هلاك می‌سازد. و به هركه او را دشمن دارد، تأخیر ننموده، او را بر رویش مكافات خواهد رسانید.
11 پس اوامر و فرایض و احكامی را كه من امروز به جهت عمل نمودن به تو امر می‌فرمایم، نگاه دار.
12 پس اگر این احكام را بشنوید و آنها را نگاه داشته، بجا آورید، آنگاه یهُوَه خدایت عهد و رحمت را كه برای پدرانت قسم خورده است، با تو نگاه خواهد داشت.
13 و تو را دوست داشته، بركت خواهد داد، و خواهد افزود، و میوه بطن تو و میوه زمین تو را و غله و شیره و روغن تو را و نتایج رمه تو را و بچه‌های گله تو را، در زمینی كه برای پدرانت قسم خورد كه به تو بدهد، بركت خواهد داد.
14 از همه قومها مبارك‌تر خواهی شد، و در میان شما و بهایم شما، نر یا ماده، نازاد نخواهد بود.
15 و خداوند هر بیماری را از تو دور خواهد كرد، و هیچكدام از مرضهای بد مصر را كه می‌دانی، برتو عارض نخواهد گردانید، بلكه برتمامی دشمنانت آنها را خواهد آورد.
16 و تمامی قومها را كه یهُوَه بدست تو تسلیم می‌كند هلاك ساخته، چشم تو برآنها ترحم ننماید، و خدایان ایشان را عبادت منما، مبادا برای تو دام باشد.
17 و اگر در دلت گویی كه این قومها از من زیاده‌اند، چگونه توانم ایشان را اخراج نمایم؟
18 از ایشان مترس بلكه آنچه را یهُوَه خدایت با فرعون و جمیع مصریان كرد، نیكو بیاد آور.
19 یعنی تجربه‌های عظیمی را كه چشمانت دیده است، و آیات و معجزات و دست قوی و بازوی دراز را كه یهُوَه، خدایت، تو را به آنها بیرون آورد. پس یهُوَه، خدایت، با همه قومهایی كه از آنها می‌ترسی، چنین خواهد كرد.
20 و یهُوَه خدایت نیز زنبورها در میان ایشان خواهد فرستاد، تا باقی‌ماندگان و پنهان‌شدگان ایشان از حضور تو هلاك شوند.
21 از ایشان مترس زیرا یهُوَه خدایت كه در میان توست، خدای عظیم و مُهیب است.
22 و یهُوَه، خدایت، این قومها را از حضور تو به تدریج اخراج خواهد نمود، ایشان را بزودی نمی‌توانی تلف نمایی مبادا وحوش صحرا برتو زیاد شوند.
23 لیكن یهُوَه خدایت، ایشان را به دست تو تسلیم خواهد كرد، و ایشان را به اضطراب عظیمی پریشان خواهد نمود تا هلاك شوند.
24 و ملوك ایشان را بدست تو تسلیم خواهد نمود، تا نام ایشان را از زیر آسمان محو سازی، و كسی یارای مقاومت با تو نخواهد داشت تا ایشان را هلاك سازی.
25 و تمثالهای خدایان ایشان را به آتش بسوزانید، به نقره و طلایی كه بر آنهاست، طمع مورز، و برای خود مگیـر، مبادا از آنها به دام گرفتار شوی، چونكه نزد یهُوَه، خدای تو، مكروه است.
26 و چیز مكروه را به خانه خود میاور، مبادا مثل آن حرام شوی، از آن نهایت نفرت و كراهت دار چونكه حرام است.