فصل 33
1 و این است بركتی كه موسی، مرد خدا،قبل از وفاتش به بنی‌اسرائیل بركت داده،
2 گفت: «یهُوَه از سینا آمد، و از سعیر بر ایشان طلوع نمود و از جَبَل فاران درخشان گردید و با كرورهای مقدسین آمد، و از دست راست او برای ایشان شریعت آتشین پدید آمد.
3 به درستی كه قوم خود را دوست می‌دارد و جمیع مقدسانش در دست تو هستند و نزد پایهای تو نشسته، هر یكی از كلام تو بهره‌مند می‌شوند.
4 موسی برای ما شریعتی امر فرمود كه میراث جماعت یعقوب است.
5 و او در یشّورون پادشاه بود، هنگامی كه رؤسای قوم اسباط اسرائیل با هم جمع شدند.
6 رؤبین زنده بماند و نمیرد و مردان او در شماره كم نباشند.»
7 و این است دربارۀ یهودا كه گفت: «ای خداوند آواز یهودا را بشنو، و او را به قوم خودش برسان. به دستهای خود برای خویشتن جنگ می‌كند و تو از دشمنانش معاون می‌باشی.»
8 و دربارۀ لاوی گفت: «تمیم و اوریم تو نزد مرد مقدس توست كه او را در مسّا امتحان‌نمودی. و با او نزد آب مریبا منازعت كردی.
9 كه دربارۀ پدر و مادر خود گفت كه ایشان را ندیده‌ام و برادران خود را نشناخت. و پسران خود را ندانست. زیرا كه كلام تو را نگاه می‌داشتند و عهد تو را محافظت می‌نمودند.
10 احكام تو را به یعقوب تعلیم خواهند داد و شریعت تو را به اسرائیل. بخور به حضور تو خواهند آورد و قربانی‌های سوختنی بر مذبح تو.
11 ای خداوند اموال او را بركت بده، و اعمال دستهای او را قبول فرما. كمرهای مقاومت‌كنندگانش را بشكن. كمرهای خصمان او را كه دیگر برنخیزند.»
12 و دربارۀ بنیامین گفت: «حبیب خداوند نزد وی ایمن ساكن می‌شود. تمامی روز او را مستور می‌سازد و در میان كتفهایش ساكن می‌شود.»
13 و دربارۀ یوسف گفت: «زمینش از خداوند مبارك باد، از نفایس آسمان و از شبنم، و از لجه‌ها كه در زیرش مقیم است؛
14 از نفایس محصولات آفتاب و از نفایس نباتات ماه؛
15 از فخرهای كوههای قدیم، و از نفایس تلهای جاودانی.
16 از نفایس زمین و پری آن، و از رضامندی او كه در بوته ساكن بود. بركت بر سر یوسف برسد و بر فرق سر آنكه از برادران خود ممتاز گردید.
17 جاه او مثل نخست‌زادۀ گاوش باشد و شاخهایش مثل شاخهای گاو وحشی. با آنها امت‌ها را جمیعاً تا به اقصای زمین خواهد زد. و اینانند ده‌هزارهای افرایم و هزارهای مَنَسّی.»
18 و دربارۀ زبولون گفت: «ای زبولون در بیرون رفتنت شاد باش، و تو ای یسّاكار در خیمه‌های خویش.
19 قومها را به كوه دعوت خواهند نمود. در آنجا قربانی‌های عدالت را خواهند گذرانید.زیرا كه فراوانی دریا را خواهند مكید و خزانه‌های مخفی ریگ را.»
20 و دربـارۀ جـاد گفت: «متبـارك باد آنكه جـاد را وسیع گرداند. مثل شیرماده ساكن باشد، و بازو و فرق را نیز می‌درد،
21 و حصّه بهترین را برای خـود نگاه دارد، زیرا كه در آنجا نصیب حاكم محفوظ است و با رؤسای قوم می‌آید و عدالت خداوند و احكامش را با اسرائیل بجا می‌آورد.»
22 و دربارۀ دان گفت: «دان بچۀ شیر است كه از باشان می‌جهد.»
23 و دربارۀ نفتالی گفت: «ای نفتالی از رضامندی خداوند سیر شو. و از بركت او مملو گردیده، مغرب و جنوب را به تصرف آور.»
24 و دربارۀ اشیر گفت: «اشیر از فرزندان مبارك شود، و نزد برادران خود مقبول شده، پای خود را به روغن فرو برد.
25 نعلین تو از آهن و برنج است، و مثل روزهایت همچنان قوّت تو خواهد بود.
26 ای یشورون مثل خدا كسی نیست، كه برای مدد تو بر آسمانها سوار شود و در كبریای خود برافلاك.
27 « خدای ازلی مسكن توست و در زیر تو بازوهای جاودانی است؛ و دشمن را از حضور تو اخراج كرده، می‌گوید هلاك كن.
28 پس اسرائیل در امنیت ساكن خواهد شد، و چشمۀ یعقوب به تنهایی، در زمینی كه پر از غله و شیره باشد و آسمان آن شبنم می‌ریزد.
29 خوشابه حال تو ای اسرائیـل! كیست ماننـد تو، ای قومی كه از خداوند نجات یافته‌اید! كه او سپر نصرت تو و شمشیر جاه توست؛ و دشمنانت مطیع توخواهند شد. و تو بلندیهای ایشان را پایمال خواهی نمود.»