فصل 14
1 شما پسران یهُوَه خدای خود هستید،پس برای مردگان، خویشتن را مجروح منمایید، و مابین چشمان خود را متراشید.
2 زیرا تو برای یهُوَه، خدایت، قوم مقدس هستی، و خداوند تو را برای خود برگزیده است تا از جمیع امت‌هایی كه برروی زمین‌اند به جهت او قوم خاصّ باشی.
3 هیچ چیز مكروه مخور.
4 این است حیواناتی كه بخورید: گاو و گوسفند و بُز،
5 و آهو و غزال و گور و بزكوهی و ریم و گاوِ دشتی و مَهات.
6 و هر حیوان شكافته سُم كه سُم را به دو حصّه شكافته دارد و نشخوار كند، آن را از بهایم بخورید.
7 لیكن از نشخواركنندگان و شكافتگان‌سُم اینها را مخورید: یعنی شتر و خرگوش و وَنك، زیرا كه نشخوار می‌كنند اما شكافته‌سم نیستند. اینها برای شما نجس‌اند.
8 و خوك زیرا شكافته سُم است، لیكن نشخوار نمی‌كند، این برای شما نجس‌است. از گوشت آنها مخورید و لاش آنها را لمس مكنید.
9 از همه آنچه در آب است اینها را بخورید: هرچه پر و فلس دارد، آنها را بخورید.
10 و هرچه پر و فلس ندارد مخورید، برای شما نجس است.
11 از همه مرغان طاهر بخورید.
12 و این است آنهایی كه نخورید: عقاب و استخوان‌خوار و نسرِ بحر،
13 و لاشخوار و شاهین و كركس به اجناس آن؛
14 و هر غُراب به اجناس آن؛
15 و شترمرغ و جُغد و مرغ دریایی و باز، به اجناس آن؛
16 و بوم و بوتیمار و قاز؛
17 و قائت و رَخَم و غوّاص؛
18 و لَقْلَقْ و كُلنك، به اجناس آن؛ و هُدْهُد و شبپره.
19 و همه حشرات بالدار برای شما نجس‌اند؛ خورده نشوند.
20 اما از همه مرغان طاهر بخورید.
21 هیچ میته مخورید؛ به غریبی كه درون دروازه‌های تو باشد بده تا بخورد، یا به اجنبی بفروش، زیرا كه تو برای یهُوَه، خدایت، قوم مقدس هستی. و بزغاله را در شیر مادرش مپز.
22 عُشر تمامی محصولات مزرعه خود را كه سال به سال از زمین برآید، البته بده.
23 و به حضور یهُوَه خدایت در مكانی كه برگزیند تا نام خود را در آنجا ساكن سازد، عشر غله و شیره و روغن خود را و نخست‌زادگان رمه و گله خویش را بخور، تا بیاموزی كه از یهُوَه خدایت همه اوقات بترسی.
24 و اگر راه از برایت دور باشد كه آن را نمی‌توانی برد، و آن مكانی كه یهُوَه، خدایت، خواهد برگزید تا نام خود را در آن‌بگذارد، وقتی كه یهُوَه، خدایت، تو را بركت دهد، از تو دور باشد،
25 پس آن را به نقره بفروش و نقره را بدست خود گرفته، به مكانی كه یهُوَه خدایت برگزیند، برو.
26 و نقره را برای هرچه دلت می‌خواهد از گاو و گوسفند و شراب و مسكرات و هرچه دلت از تو بطلبد، بده، و در آنجا بحضور یهُوَه، خدایت، بخور و خودت با خاندانت شادی نما.
27 و لاوی‌ای را كه اندرون دروازه‌هایت باشد، ترك منما چونكه او را با تو حصّه و نصیبی نیست.
28 و در آخر هر سه سال تمام عُشر محصول خود را در همان سال بیرون آورده، در اندرون دروازه‌هایت ذخیره نما.
29 و لاوی چونكه با تو حصّه و نصیبی ندارد و غریب و یتیم و بیوه‌زنی كه درون دروازه‌هایت باشند، بیایند و بخورند و سیر شوند، تا یهُوَه، خدایت، تو را در همه اعمال دستت كه می‌كنی، بركت دهد.