فصل 12
1 اینهاست فرایض و احكامی كه شما در تمامی روزهایی كه بر زمین زنده خواهید ماند، می‌باید متوجه شده، به عمل آرید، در زمینی كه یهُوَه خدای پدرانت به تو داده است، تا در آن تصرف نمایی.
2 جمیع اماكن امت‌هایی را كه در آنها خدایان‌خود را عبادت می‌كنند و شما آنها را اخراج می‌نمایید خراب نمایید، خواه بر كوههای بلند خواه بر تلّها و خواه زیر هر درخت سبز.
3 مذبحهای ایشان را بشكنید و ستونهای ایشان را خرد كنید، و اشیره‌های ایشان را به آتش بسوزانید، و بتهای تراشیده شده خدایان ایشان را قطع نمایید، و نامهای ایشان را از آنجا محو سازید.
4 با یهُوَه خدای خود چنین عمل منمایید.
5 بلكه به مكانی كه یهُوَه خدای شما از جمیع اسباط شما برگزیند تا نام خود را در آنجا بگذارد، یعنی مسكن او را بطلبید و به آنجا بروید.
6 و به آنجا قربانی‌های سوختنی و ذبایح و عُشرهای خود، و هدایای افراشتنی دستهای خویش، و نذرها و نوافل خود و نخست‌زاده‌های رمه و گله خویش را ببرید.
7 و در آنجا بحضور یهُوَه خدای خود بخورید، و شما و اهل خانه شما در هر شغل دست خود كه یهُوَه خدای شما، شما را در آن بركت دهد، شادی نمایید.
8 موافق هرآنچه ما امروز در اینجا می‌كنیم، یعنی آنچه در نظر هركس پسند آید، نكنید.
9 زیرا كه هنوز به آرامگاه و نصیبی كه یهُوَه خدای شما، به شما می‌دهد داخل نشده‌اید.
10 اما چون از اُرْدُنّ عبور كرده، در زمینی كه یهُوَه، خدای شما، برای شما تقسیم می‌كند، ساكن شوید، و او شما را از جمیع دشمنان شما از هرطرف آرامی دهد تا در امنیت سكونت نمایید،
11 آنگاه به مكانی كه یهُوَه خدای شما برگزیند تا نام خود را در آن ساكن سازد، به آنجا هرچه را كه من به شما امر فرمایم بیاورید، از قربانی‌های سوختنی و ذبایح و عُشرهای خود، و هدایای افراشتنی دستهای خویش، و همه نذرهای بهترین خود كه برای خداوند نذر نمایید.
12 و به حضور یهُوَه خدای خود شادی نمایید، شما با پسران و دختران و غلامان و كنیزان خود، و لاویانی كه درون دروازه‌های شما باشند، چونكه ایشان را با شما حصّه‌ای و نصیبی نیست.
13 با حذر باش كه در هر جایی كه می‌بینی قربانی‌های سوختنی خود را نگذرانی،
14 بلكه در مكانی كه خداوند در یكی از اسباط تو برگزیند در آنجا قربانی‌های سوختنی خود را بگذرانی، و در آنجا هرچه من به تو امر فرمایم، به عمل آوری.
15 لیكن گوشت را برحسب تمامی آرزوی دلت، موافق بركتی كه یهُوَه خدایت به تو دهد، در همه دروازه‌هایت ذبح كرده، بخور؛ اشخاص نجس و طاهر از آن بخورند چنانكه از غزال و آهو می‌خورند.
16 ولی خون را نخور؛ آن را مثل آب بر زمین بریز.
17 عُشر غلّه و شیره و روغن و نخست‌زاده رمه و گله خود را در دروازه‌های خود مخور، و نه هیچ یك از نذرهای خود را كه نذر می‌كنی و از نوافل خود و هدایای افراشتنی دست خود را.
18 بلكه آنها را به حضور یهُوَه خدایت در مكانی كه یهُوَه خدایت برگزیند، بخور، تو و پسرت و دخترت و غلامت و كنیزت و لاویانی كه درون دروازه‌های تو باشند، و به هرچه دست خود را برآن بگذاری به حضور یهُوَه خدایت شادی نما.
19 با حذر باش كه لاویان را در تمامی روزهایی كه در زمین خود باشی، ترك ننمایی.
20 چون یهُوَه، خدایت، حدود تو را بطوری كه تو را وعده داده است، وسیع گرداند، و بگویی كه گوشت خواهم خورد، زیرا كه دل تو به گوشت‌خوردن مایل است، پس موافق همه آرزوی دلت گوشت را بخور.
21 و اگر مكانی كه یهُوَه، خدایت، برگزیند تا اسم خود را در آن بگذارد از تو دور باشد، آنگاه از رمه و گله خود كه خداوند به تو دهد ذبح كن، چنانكه به تو امر فرموده‌ام و از هرچه دلت بخواهد در دروازه‌هایت بخور.
22 چنانكه غزال و آهو خورده شود، آنها را چنین بخور؛ شخص نجس و شخص طاهر از آن برابر بخورند.
23 لیكن هوشیار باش كه خون را نخوری زیرا خون جان است و جان را با گوشت نخوری.
24 آن را مخور، بلكه مثل آب برزمینش بریز.
25 آن را مخور تا برای تو و بعد از تو برای پسرانت نیكو باشد هنگامی كه آنچه در نظر خداوند راست است، بجا آوری.
26 لیكن موقوفات خود را كه داری و نذرهای خود را برداشته، به مكانی كه خداوند برگزیند، برو.
27 و گوشت و خون قربانی‌های سوختنی خود را بر مذبح یهُوَه خدایت بگذران و خون ذبایح تو برمذبح یهُوَه خدایت ریخته شود و گوشت را بخور.
28 متوجه باش كه همه این سخنانی را كه من به تو امر می‌فرمایم بشنوی تا برای تو و بعد از تو برای پسرانت هنگامی كه آنچه در نظر یهُوَه، خدایت، نیكو و راست است بجا آوری تا به ابد نیكو باشد.
29 وقتی كه یهُوَه، خدایت، امت‌هایی را كه به جهت گرفتن آنها به آنجا می‌روی، از حضور تو منقطع سازد، و ایشان را اخراج نموده، در زمین ایشان ساكن شوی.
30 آنگاه باحذر باش، مبادا بعد از آنكه از حضور تو هلاك شده باشند به دام گرفته‌شده، ایشان را پیروی نمایی و درباره خدایان ایشان دریافت كرده، بگویی كه این امت‌ها خدایان خود را چگونه عبادت كردند تا من نیز چنین كنم.
31 با یهُوَه، خدای خود، چنین عمل منما، زیرا هرچه را كه نزد خداوند مكروه است و از آن نفرت دارد، ایشان برای خدایان خود می‌كردند، حتی اینكه پسران و دختران خود را نیز برای خدایان خود به آتش می‌سوزانیدند.
32 هر آنچه من به شما امر می‌فرمایم متوجه شوید، تا آن را به عمل آورید، چیزی برآن میفزایید و چیزی از آن كم نكنید.