Bölüm 44
1 Ey Tanrı, kulaklarımızla duyduk, Atalarımız anlattı bize, Neler yaptığını onların gününde, eski günlerde.
2 Elinle ulusları kovdun, Ama atalarımıza yer verdin; Halkları kırdın, Ama atalarımızın yayılmasını sağladın.
3 Onlar ülkeyi kılıçla kazanmadılar, Kendi bilekleriyle zafere ulaşmadılar. Senin sağ elin, bileğin, yüzünün ışığı sayesinde oldu bu; Çünkü sen onları sevdin.
4 Ey Tanrı, kralım sensin, Buyruk ver de Yakup soyu kazansın!
5 Senin sayende düşmanlarımızı püskürteceğiz, Senin adınla karşıtlarımızı ezeceğiz.
6 Çünkü ben yayıma güvenmem, Kılıcım da beni kurtarmaz;
7 Ancak sensin bizi düşmanlarımızdan kurtaran, Bizden nefret edenleri utanca boğan.
8 Her gün Tanrı'yla övünür, Sonsuza dek adına şükran sunarız. *
9 Ne var ki, reddettin bizi, aşağıladın, Artık ordularımızla savaşa çıkmıyorsun.
10 Düşman karşısında bizi gerilettin, Bizden tiksinenler bizi soydu.
11 Kasaplık koyuna çevirdin bizi, Ulusların arasına dağıttın.
12 Yok pahasına sattın halkını, Üstelik satıştan hiçbir şey kazanmadan.
13 Bizi komşularımızın yüzkarası, Çevremizdekilerin eğlencesi, alay konusu ettin.
14 Ulusların diline düşürdün bizi, Gülüyor halklar halimize.
15 Rezilliğim gün boyu karşımda, Utancımdan yerin dibine geçtim
16 Hakaret ve sövgü duya duya, Öç almak isteyen düşman karşısında.
17Bütün bunlar başımıza geldi, Yine de seni unutmadık, Antlaşmana ihanet etmedik,
18Döneklik etmedik, Adımlarımız senin yolundan sapmadı.
19Oysa sen bizi ezdin, ülkemizi çakalların uğrağı ettin, Üstümüzü koyu karanlıkla örttün.
20Eğer Tanrımız'ın adını unutsaydık, Yabancı bir ilaha ellerimizi açsaydık,
21Tanrı bunu ortaya çıkarmaz mıydı? Çünkü O yürekteki gizleri bilir.
22Senin uğruna her gün öldürülüyoruz, Kasaplık koyun sayılıyoruz.
23Uyan, ya Rab! Niçin uyuyorsun? Kalk! Sonsuza dek terk etme bizi!
24Niçin yüzünü gizliyorsun? Neden mazlum halimizi, üzerimizdeki baskıyı unutuyorsun?
25Çünkü yere serildik, Bedenimiz toprağa yapıştı.
26Kalk, yardım et bize! Kurtar bizi sevgin uğruna!