Bölüm 2
1 Nedir uluslar arasındaki bu kargaşa, Neden boş düzenler kurar bu halklar?
2 Dünyanın kralları saf bağlıyor, Hükümdarlar birleşiyor RAB'be ve meshettiği* krala karşı.
3 "Koparalım onların kayışlarını" diyorlar, "Atalım üzerimizden bağlarını."
4 Göklerde oturan Rab gülüyor, Onlarla eğleniyor.
5 Sonra öfkeyle uyarıyor onları, Gazabıyla dehşete düşürüyor
6 Ve, "Ben kralımı Kutsal dağım Siyon'a oturttum" diyor.
7 RAB'bin bildirisini ilan edeceğim: Bana, "Sen benim oğlumsun" dedi, "Bugün ben sana baba oldum.
8 Dile benden, miras olarak sana ulusları, Mülk olarak yeryüzünün dört bucağını vereyim.
9 Demir çomakla kıracaksın onları, Çömlek gibi parçalayacaksın."
10 Ey krallar, akıllı olun! Ey dünya önderleri, ders alın!
11 RAB'be korkuyla hizmet edin, Titreyerek sevinin.
12 Oğulu öpün ki öfkelenmesin, Yoksa izlediğiniz yolda mahvolursunuz. Çünkü öfkesi bir anda alevleniverir. Ne mutlu O'na sığınanlara!