فصل 36
1 و الِیهو باز گفت:
2 «برای من اندكی صبر كن تا تو را اعلام نمایم، زیرا از برای خدا هنوز سخنی باقی است.
3 عِلم خود را از دور خواهم آورد و به خالق خویش، عدالت را توصیف خواهم نمود.
4 چونكه حقیقت كلام من دروغ نیست، و آنكه در عِلم كامل است نزد تو حاضر است.
5 اینك خدا قدیر است و كسی را اهانت نمی‌كند و در قوّت عقل قادر است.
6 شریر را زنده نگاه نمی‌دارد و داد مسكینان را می‌دهد.
7 چشمان خود را از عادلان برنمی‌گرداند، بلكه ایشان را با پادشاهان بر كرسی تا به ابد می‌نشاند، پس سرافراشته می‌شوند.
8 امّا هرگاه به زنجیرها بسته شوند، و به بندهای مصیبت گرفتار گردند.
9 آنگاه اعمال ایشان را به ایشان می‌نمایاند و تقصیرهای ایشان را از اینكه تكبّر نموده‌اند،
10 و گوشهای ایشان را برای تأدیب باز می‌كند، و امر می‌فرماید تا از گناه بازگشت نمایند.
11 پس اگر بشنوند و او را عبادت نمایند، ایام خویش را در سعادت بسر خواهند برد، و سالهای خود را در شادمانی.
12 و امّا اگر نشنوند از تیغ خواهند افتاد، و بدون معرفت، جان را خواهند سپرد.
13 امّا آنانی كه در دل، فاجرند غضب را ذخیره می‌نمایند، و چون ایشان را می‌بندد استغاثه نمی‌نمایند.
14 ایشان در عنفوان جوانی می‌میرند و حیات ایشان با فاسقان (تلف می‌شود).
15 مصیبت كشان را به مصیبت ایشان نجات می‌بخشد و گوش ایشان را در تنگی باز می‌كند.
16 «پس تو را نیز از دهان مصیبت بیرون می‌آورد، در مكان وسیع كه در آن تنگی نمی‌بود و زاد سفره تو از فربهی مملوّ می‌شد.
17 و تو از داوری شریر پر هستی، لیكن داوری و انصاف با هم مُلْتَصِقند.
18 باحذر باش مبادا خشم تو را به تعدّی ببرد، و زیادتی كفّاره تو را منحرف سازد.
19 آیا او دولت تو را به حساب خواهد آورد؟ نی، نه طلا و نه تمامی قوای توانگری را.
20 برای شب آرزومند مباش، كه امّت‌ها را از جای ایشان می‌برد.
21 با حذر باش كه به گناه مایل نشوی، زیرا كه تو آن را بر مصیبت ترجیح داده‌ای.
22 اینك خدا در قوّت خود متعال می‌باشد. كیست كه مثل او تعلیم بدهد؟
23 كیست كه طریق او را به او تفویض كرده باشد؟ و كیست كه بگوید تو بی‌انصافی نموده‌ای ؟
24 به یاد داشته باش كه اعمال او را تكبیر گویی كه درباره آنها مردمان می‌سرایند.
25 جمیع آدمیان به آنها می‌نگرند. مردمانْ آنها را از دور مشاهده می‌نمایند.
26 اینك‌خدا متعال است و او را نمی‌شناسیم، و شماره سالهای او را تفحّص نتوان كرد.
27 زیرا كه قطره‌های آب را جذب می‌كند و آنها باران را از بخارات آن می‌چكاند.
28 كه ابرها آن را به شدّت می‌ریزد و بر انسان به فراوانی می‌تراود.
29 آیا كیست كه بفهمد ابرها چگونه پهن می‌شوند، یا رعدهای خیمه او را بداند؟
30 اینك نور خود را بر آن می‌گستراند و عمق‌های دریا را می‌پوشاند.
31 زیرا كه به واسطه آنها قوم‌ها را داوری می‌كند، و رزق را به فراوانی می‌بخشد.
32 دستهای خود را با برق می‌پوشاند، و آن را بر هدف مأمور می‌سازد.
33 رعدش از او خبر می‌دهد و مواشی از برآمدن او اطّلاع می‌دهند.