فصل 33
1 « لیكن ای ایوب، سخنان مرا استماع نما و به تمامی كلام من گوش بگیر.
2 اینك الا´ن دهان خود را گشودم، و زبانم در كامم متكلّم شد.
3 كلام من موافق راستی قلبم خواهد بود و لبهایم به معرفت خالص تنطّق خواهد نمود.
4 روح خدا مرا آفریده، و نفخه قادرمطلق مرا زنده ساخته است.
5 اگر می‌توانی مرا جواب ده، و پیش روی من، كلام را ترتیب داده بایست.
6 اینك من مثل تو از خدا هستم، و من نیز از گِل سرشته شده‌ام.
7 اینك هیبت من تو را نخواهد ترسانید، و وقار من بر تو سنگین نخواهد شد.
8 «یقیناً در گوش من سخن گفتی و آواز كلام تو را شنیدم
9 كه گفتی من زكی و بی‌تقصیر هستم؛ من پاك هستم و در من گناهی نیست.
10 اینك اوعلّتها برمن می‌جوید و مرا دشمن خود می‌شمارد.
11 پایهایم را در كُنده می‌گذارد و همه راههایم را مراقبت می‌نماید.
12 هان در این امر تو صادق نیستی. من تو را جواب می‌دهم، زیرا خدا از انسان بزرگتر است.
13 چرا با او معارضه می‌نمایی، از این جهت كه از همه اعمال خود اطّلاع نمی‌دهد؟
14 زیرا خدا یك دفعه تكلّم می‌كند، بلكه دو دفعه و انسان ملاحظه نمی‌نماید.
15 در خواب، در رؤیای شب، چون خواب سنگین بر انسان مستولی می‌شود، حینی كه در بستر خود در خواب می‌باشد.
16 آنگاه گوشهای انسان را می‌گشاید و تأدیب ایشان را ختم می‌سازد.
17 تا انسان را از اعمالش برگرداند و تكبّر را از مردمان بپوشاند.
18 جان او را از حفره نگاه می‌دارد و حیات او را از هلاكت شمشیر.
19 با درد در بستر خود سرزنش می‌یابد، و اضطراب دایمی در استخوانهای وی است.
20 پس جان او نان را مكروه می‌دارد و نفس او خوراك لطیف را.
21 گوشت او چنان فرسوده شد كه دیده نمی‌شود و استخوانهای وی كه دیده نمی‌شد برهنه گردیده است.
22 جان او به حفره نزدیك می‌شود و حیات او به هلاك‌كنندگان.
23 «اگر برای وی یكی به منزله هزار فرشته یا متوسطی باشد، تا آنچه را كه برای انسان راست است به وی اعلان نماید،
24 آنگاه بر او ترحّم نموده، خواهد گفت: او را از فرو رفتن به هاویه برهان، من كفّاره‌ای پیدا نموده‌ام.
25 گوشت او از گوشت طفل لطیف‌تر خواهد شد. و به ایام جوانی خود خواهد برگشت.
26 نزد خدا دعا كرده، او را مستجاب خواهد فرمود، و روی او را با شادمانی‌خواهد دید. و عدالت انسان را به او رّد خواهد نمود.
27 پس در میان مردمان سرود خوانده، خواهد گفت: گناه كردم و راستی را منحرف ساختم، و مكافات آن به من نرسید.
28 نفس مرا از فرورفتن به هاویه فدیه داد، و جان من، نور را مشاهده می‌كند.
29 اینك همه این چیزها را خدا به عمل می‌آورد، دو دفعه و سه دفعه با انسان.
30 تا جان او را از هلاكت برگرداند و او را از نور زندگان، منوّر سازد.
31 ای ایوب متوجّه شده، مرا استماع نما، و خاموش باش تا من سخن رانم.
32 اگر سخنی داری به من جواب بده؛ متكلّم شو زیرا می‌خواهم تو را مبرّی سازم.
33 و اگر نه، تو مرا بشنو. خاموش باش تا حكمت را به تو تعلیم دهم.»