فصل 15
1 پس الیفاز تیمانی در جواب گفت:
2 «آیا مرد حكیم، از علمِ باطل جواب دهد؟ و بطن خود را از باد شرقی پر سازد؟
3 آیا به سخن بی‌فایده محاجّه نماید؟ و به كلماتی كه هیچ نفع نمی‌بخشد؟
4 امّا تو خداترسی را ترك می‌كنی و تقوا را به حضور خدا ناقص می‌سازی.
5 زیرا كه دهانت، معصیت تو را ظاهر می‌سازد و زبان حیله‌گران را اختیار می‌كنی.
6 دهان خودت تو را ملزم می‌سازد و نه من، و لبهایت بر تو شهادت می‌دهد.
7 آیا شخص اوّل از آدمیان زاییده شده‌ای؟ و پیش از تلّها به وجود آمده‌ای؟
8 آیا مشورت مخفی خدا را شنیده‌ای و حكمت را بر خود منحصر ساخته‌ای؟
9 چه می‌دانی كه ما هم نمی‌دانیم؟ و چه می‌فهمی كه نزد ما هم نیست؟
10 نزد ما ریش سفیدان و پیران هستند كه در روزها از پدر تو بزرگترند.
11 آیا تسلّی‌های خدا برای تو كم است و كلام ملایم با تو؟
12 چرا دلت تو را می‌رباید ؟ و چرا چشمانت را بر هم می‌زنی
13 كه روح خود را به ضّد خدا بر می‌گردانی، و چنین سخنان را از دهانت بیرون می‌آوری؟
14 «انسان چیست كه پاك باشد، و مولود زن كه عادل شمرده شود؟
15 اینك بر مقدّسان خود اعتماد ندارد، و آسمانها در نظرش پاك نیست.
16 پس از طریق اولی انسان مكروه و فاسد كه شرارت را مثل آب می‌نوشد.
17 من برای تو بیان می‌كنم، پس مرا بشنو و آنچه دیده‌ام حكایت می‌نمایم؛
18 كه حكیمان آن را از پدران خود روایت كردند و مخفی نداشتند،
19 كه به ایشان به تنهایی زمین داده شد، و هیچ غریبی از میان ایشان عبور نكرد؛
20 شریر در تمامی روزهایش مبتلای درد است و سالهای شمرده شده برای مرد ظالم مهیا است.
21 صدای ترسها در گوش وی است. در وقت سلامتی تاراج‌كننده بر وی می‌آید.
22 باور نمی‌كند كه از تاریكی خواهد برگشت و شمشیر برای او مراقب است.
23 برای نان می‌گردد و می‌گوید كجاست. و می‌داند كه روز تاریكی نزد او حاضر است.
24 تنگی و ضیق او را می‌ترساند، مثل پادشاه مهیای جنگ بر او غلبه می‌نماید.
25 زیرا دست خود را به ضدّ خدا دراز می‌كند و بر قادر مطلق تكبّر می‌نماید.
26 با گردن بلند بر او تاخت می‌آورد، با گُل‌میخهای سخت سپر خویش،
27 چونكه روی خود را به پیه پوشانیده، و كمر خود را با شَحم ملبّس ساخته است.
28 و در شهرهای ویران و خانه‌های غیرمسكون كه نزدیك به خراب شدن است ساكن می‌شود.
29 او غنی نخواهد شد و دولتش پایدار نخواهد ماند، و املاك او در زمین زیاد نخواهدگردید.
30 از تاریكی رها نخواهد شد، و آتش، شاخه‌هایش را خواهد خشكانید، و به نَفْخِه دهان او زائل خواهد شد.
31 به بطالت توكّل ننماید و خود را فریب ندهد، والاّ بطالت اجرت او خواهد بود.
32 قبل از رسیدن وقتش تماماً ادا خواهد شد و شاخه او سبز نخواهد ماند.
33 مثل مو، غوره خود را خواهد افشاند، و مثل زیتون، شكوفه خود را خواهد ریخت؛
34 زیرا كه جماعت ریاكاران، بی‌كس خواهند ماند، و خیمه‌های رشوه‌خواران را آتش خواهد سوزانید.
35 به شقاوت حامله شده، معصیت را می‌زایند و شكم ایشان فریب را آماده می‌كند.»