فصل 4
1 و خداوند موسی را خطاب كرده، گفت:
2 «بنی‌اسرائیل را خطاب كرده، بگو: اگر كسی سهواً گناه كند، در هر كدام از نواهی خداوند كه نباید كرد، و به خلاف هریك از آنها عمل كند،
3 اگر كاهن كه مسح شده است گناهی ورزد و قوم را مجرم سازد، پس برای گناهی كه كرده است، گوساله‌ای بی‌عیب از رمه برای قربانی گناه نزد خداوند بگذراند.
4 و گوساله را به در خیمۀ اجتماع به حضور خداوند بیاورد، و دست خود را بر سر گوساله بنهد و گوساله را به حضور خداوند ذبح نماید.
5 و كاهن مسح شده از خون گوساله گرفته، آن را به خیمۀ اجتماع درآورد.
6 و كاهن انگشت خود را در خون فرو برد، و به حضور خداوند پیش حجاب قدس قدری از خون را هفت مرتبه بپاشد.
7 و كاهن قدری از خون را بر شاخه‌های مذبح بخور معطر كه در خیمۀ اجتماع است، به حضور خداوند بپاشد، وهمۀ خون گوساله را بر بنیان مذبح قربانی سوختنی كه به در خیمۀ اجتماع است بریزد.
8 و تمامی پیه گوسالۀ قربانی گناه، یعنی پیهی كه احشا را می‌پوشاند و همۀ پیه را كه بر احشاست از آن بردارد.
9 و دو گُرده و پیهی كه بر آنهاست كه بر دو تهیگاه است و سفیدی را كه بر جگر است با گُرده‌ها جدا كند.
10 چنانكه از گاو ذبیحۀ سلامتی برداشته می‌شود و كاهن آنها را بر مذبح قربانی سوختنی بسوزاند.
11 و پوست گوساله و تمامی گوشتش با سرش و پاچه‌هایش و احشایش و سرگینش،
12 یعنی تمامی گوساله را بیرون لشكرگاه در مكان پاك جایی كه خاكستر را می‌ریزند ببرد، و آن را بر هیزم به آتش بسوزاند. در جایی كه خاكستر را می‌ریزند سوخته شود.
13 « و هرگاه تمامی جماعت اسرائیل سهواً گناه كنند و آن امر از چشمان جماعت مخفی باشد، و كاری را كه نباید كرد از جمیع نواهی خداوند كرده، مجرم شده باشند،
14 چون گناهی كه كردند معلوم شود، آنگاه جماعت گوساله‌ای از رمه برای قربانی گناه بگذرانند و آن را پیش خیمۀ اجتماع بیاورند.
15 و مشایخ جماعت دستهای خود را بر سر گوساله به حضور خداوند بنهند، و گوساله به حضور خداوند ذبح شود.
16 و كاهن مسح شده، قدری از خون گوساله را به خیمۀ اجتماع درآورد.
17 و كاهن انگشت خود را در خون فروبرد و آن را به حضور خداوند پیش حجاب هفت مرتبه بپاشد.
18 و قدری از خون را بر شاخهای مذبح كه به حضور خداوند در خیمۀ اجتماع است بگذارد، و همۀ خون را بر بنیان مذبح قربانی سوختنی كه نزد در خیمۀ اجتماع است بریزد.
19 و همۀ پیۀ آن را از آن برداشته، بر مذبح بسوزاند.
20 و با گوساله عمل نماید چنانكه با گوسالۀ قربانی گناه عمل كرد، همچنان با این بكند و كاهن برای ایشان كفاره كند، و آمرزیده خواهند شد.
21 و گوساله را بیرون لشكرگاه برده، آن را بسوزاند چنانكه گوسالۀ اول را سوزانید. این قربانی گناه جماعت است.
22 « و هرگاه رئیس گناه كند، و كاری را كه نباید كرد از جمیع نواهی یهوه خدای خود سهواً بكند و مجرم شود،
23 چون گناهی كه كرده است بر او معلوم شود، آنگاه بز نر بی‌عیب برای قربانی خود بیاورد.
24 و دست خود را بر سر بز بنهد و آن را در جایی كه قربانی سوختنی را ذبح كنند به حضور خداوند ذبح نماید. این قربانی گناه است.
25 و كاهن قدری از خون قربانی گناه را به انگشت خود گرفته، بر شاخهای مذبح قربانی سوختنی بگذارد، و خونش را بر بنیان مذبح سوختنی بریزد.
26 و همۀ پیه آن را مثل پیه ذبیحۀ سلامتی بر مذبح بسوزاند، و كاهن برای او گناهش را كفاره خواهد كرد و آمرزیده خواهد شد.
27 « و هرگاه كسی از اهل زمین سهواً گناه ورزد و كاری را كه نباید كرد از همۀ نواهی خداوند بكند و مجرم شود،
28 چون گناهی كه كرده است بر او معلوم شود، آنگاه برای قربانی خود بز مادۀ بی‌عیب بجهت گناهی كه كرده است بیاورد.
29 و دست خود را بر سر قربانی گناه بنهد و قربانی گناه را در جای قربانی سوختنی ذبح نماید.
30 و كاهن قدری از خونش را به انگشت خود گرفته، آن را بر شاخهای مذبح قربانی سوختنی بگذارد، و همۀ خونش را بر بنیان مذبح بریزد.
31 و همۀ پیه آن را جدا كند چنانكه پیه از ذبیحۀ سلامتی جدا می‌شود، و كاهن آن را بر مذبح بسوزاند برای عطرخوشبو بجهت خداوند و كاهن برای او كفاره خواهد كرد و آمرزیده خواهد شد.
32 و اگر برای قربانی خود بره‌ای بجهت قربانی گناه بیاورد آن را مادۀ بی‌عیب بیاورد.
33 و دست خود را بر سر قربانی گناه بنهد و آن را برای قربانی گناه در جایی كه قربانی سوختنی ذبح می‌شود ذبح نماید.
34 و كاهن قدری از خون قربانی گناه را به انگشت خود گرفته، بر شاخهای مذبح قربانی سوختنی بگذارد و همۀ خونش را بر بنیان مذبح بریزد.
35 و همۀ پیه آن را جدا كند، چنانكه پیه برۀ ذبیحۀ سلامتی جدا می‌شود، و كاهن آن را بر مذبح بر هدایای آتشین خداوند بسوزاند، و كاهن برای او بجهت گناهی كه كرده است كفاره خواهد كرد و آمرزیده خواهد شد.