Kafla 22
1 Til söngstjórans. Lag: Hind morgunroðans. Davíðssálmur. (22:2) Guð minn, Guð minn, hví hefir þú yfirgefið mig? Ég hrópa, en hjálp mín er fjarlæg.
2 (22:3) "Guð minn!" hrópa ég um daga, en þú svarar ekki, og um nætur, en ég finn enga fró.
3 (22:4) Og samt ert þú Hinn heilagi, sá er ríkir uppi yfir lofsöngvum Ísraels.
4 (22:5) Þér treystu feður vorir, þeir treystu þér, og þú hjálpaðir þeim,
5 (22:6) til þín hrópuðu þeir, og þeim var bjargað, þér treystu þeir og urðu ekki til skammar.
6 (22:7) En ég er maðkur og eigi maður, til spotts fyrir menn og fyrirlitinn af lýðnum.
7 (22:8) Allir þeir er sjá mig gjöra gys að mér, bregða grönum og hrista höfuðið.
8 (22:9) "Hann fól málefni sitt Drottni. Hann hjálpi honum! hann frelsi hann, því að hann hefir þóknun á honum!"
9 (22:10) Já, þú leiddir mig fram af móðurlífi, lést mig liggja öruggan við brjóst móður minnar.
10 (22:11) Til þín var mér varpað frá móðurskauti, frá móðurlífi ert þú Guð minn.
11 (22:12) Ver eigi fjarri mér, því að neyðin er nærri, og enginn hjálpar.
12 (22:13) Sterk naut umkringja mig, Basans uxar slá hring um mig.
13 (22:14) Þeir glenna upp ginið í móti mér sem bráðsólgið, öskrandi ljón.
14 (22:15) Mér er hellt út sem vatni, og öll bein mín eru gliðnuð sundur; hjarta mitt er sem vax, bráðnað sundur í brjósti mér;
15 (22:16) gómur minn er þurr sem brenndur leir, og tungan loðir föst í munni mér. Og í duft dauðans leggur þú mig.
16 (22:17) Því að hundar umkringja mig, hópur illvirkja slær hring um mig, hendur mínar og fætur hafa þeir gegnumstungið.
17 (22:18) Ég get talið öll mín bein - þeir horfa á og hafa mig að augnagamni,
18 (22:19) þeir skipta með sér klæðum mínum og kasta hlut um kyrtil minn.
19 (22:20) En þú, ó Drottinn, ver eigi fjarri! þú styrkur minn, skunda mér til hjálpar,
20 (22:21) frelsa líf mitt undan sverðinu og sál mína undan hundunum.
21 (22:22) Frelsa mig úr gini ljónsins, frá hornum vísundarins. Þú hefir bænheyrt mig!
22 (22:23) Ég vil kunngjöra bræðrum mínum nafn þitt, í söfnuðinum vil ég lofa þig!
23 (22:24) Þér sem óttist Drottin, lofið hann! Tignið hann, allir niðjar Jakobs! Dýrkið hann, allir niðjar Ísraels!
24 (22:25) Því að hann hefir eigi fyrirlitið né virt að vettugi neyð hins hrjáða og eigi hulið auglit sitt fyrir honum, heldur heyrt, er hann hrópaði til hans.
25 (22:26) Frá þér kemur lofsöngur minn í stórum söfnuði, heit mín vil ég efna frammi fyrir þeim er óttast hann.
26 (22:27) Snauðir munu eta og verða mettir, þeir er leita Drottins munu lofa hann. Hjörtu yðar lifni við að eilífu.
27 (22:28) Endimörk jarðar munu minnast þess og hverfa aftur til Drottins og allar ættir þjóðanna falla fram fyrir augliti hans.
28 (22:29) Því að ríkið heyrir Drottni, og hann er drottnari yfir þjóðunum.
29 (22:30) Já, fyrir honum munu öll stórmenni jarðar falla fram, fyrir honum munu beygja sig allir þeir er hníga í duftið. En ég vil lifa honum,
30 (22:31) niðjar mínir munu þjóna honum. Komandi kynslóðum mun sagt verða frá Drottni,
31 (22:32) og lýð sem enn er ófæddur mun boðað réttlæti hans, að hann hefir framkvæmt það.