فصل 7
1 وای بر من زیرا كه مثل جمع كردن میوه‌ها و مانند چیدن انگورهایی شده‌ام كه نه خوشه‌ای برای خوراك دارد و نه نوبر انجیری كه جان من آن را می‌خواهد.
2 مرد مُتّقی از جهان نابود شده، و راست كردار از میان آدمیان معدوم گردیده است. جمیع ایشان برای خون كمین می‌گذارند و یكدیگر را به دام صید می‌نمایند.
3 دستهای ایشان برای شرارت چالاك است؛ رئیس طلب می‌كند و داور رشوه می‌خواهد و مردبزرگ به هوای نفس خود تكلّم می‌نماید؛ پس ایشان آن را به هم می‌بافند.
4 نیكوترین ایشان مثل خار می‌باشد و راست كردار ایشان از خاربست بدتر. روز پاسبانانت و (روز) عقوبت تو رسیده است، الا´ن اضطراب ایشان خواهد بود.
5 بر یار خود اعتماد مدار و بر دوست خالص خویش توكّل منما و درِ دهان خود را از هم آغوش خود نگاه دار.
6 زیرا كه پسر، پدر را افتضاح می‌كند و دختر با مادر خود و عروس با خارسوی خویش مقاومت می‌نمایند و دشمنان شخص اهل خانه او می‌باشند.
7 امّا من بسوی خداوند نگرانم و برای خدای نجات خود انتظار می‌كشم و خدای من مرا اجابت خواهد نمود.
8 ای دشمن، من بر من شادی منما زیرا اگر چه بیفتم خواهم برخاست و اگرچه در تاریكی بنشینم، خداوند نور من خواهد بود.
9 غضب خداوند را متحمّل خواهم شد زیرا به او گناه ورزیده‌ام تا او دعوی مرا فیصل كند و داوری مرا بجا آورد. پس مرا به روشنایی بیرون خواهد آورد و عدالت او را مشاهده خواهم نمود.
10 دشمنم این را خواهد دید و خجالت او را خواهد پوشانید زیرا به من می‌گوید: یهوه خدای تو كجا است؟ چشمانم بر او خواهد نگریست و او الا´ن مثل گِل كوچه‌ها پایمال خواهد شد.
11 در روز بنا نمودن دیوارهایت در آن روز شریعت‌دور خواهد شد.
12 در آن روز از آشور و از شهرهای مصر و از مصر تا نهر (فرات) و از دریا تا دریا و از كوه تا كوه نزد تو خواهند آمد.
13 و زمین به سبب ساكنانش، به جهت نتیجه اعمالشان ویران خواهد شد.
14 قوم خود را به عصای خویش شبانی كن و گوسفندان میراث خود را كه در جنگل و در میان كَرْمَلْ به تنهایی ساكن می‌باشند. ایشان مثل ایام سابق در باشان و جِلْعاد بچرند.
15 مثل ایامی كه از مصر بیرون آمدی كارهای عجیب به او نشان خواهم داد.
16 امّت‌ها چون این را بینند، از تمامی توانایی خویش خجل خواهند شد و دست بر دهان خواهند گذاشت و گوشهای ایشان كر خواهد شد.
17 مثل مار خاك را خواهند لیسید و مانند حشراتِ زمین از سوراخهای خود با لرزه بیرون خواهند آمد و بسوی یهوه خدای ما با خوف خواهند آمد و از تو خواهند ترسید.
18 كیست خدایی مثل تو كه عصیان را می‌آمرزد و از تقصیر بقیه میراث خویش درمی‌گذرد. او خشم خود را تا به ابد نگاه نمی‌دارد زیرا رحمت را دوست می‌دارد.
19 او باز رجوع كرده، بر ما رحمت خواهد نمود و عصیان ما را پایمال خواهد كرد و تو جمیع گناهان ایشان را به عمق‌های دریا خواهی انداخت.
20 امانت را برای یعقوب و رأفت را برای ابراهیم بجا خواهی آورد چنانكه در ایام سَلَف برای پدران ما قَسَم خوردی.