فصل 2
1 وای بر آنانی كه بر بسترهای خود ظلم را تدبیر می‌نمایند و مرتكب شرارت می‌شوند. در روشنایی صبح آن را بجا می‌آورند، چونكه در قوّت دست ایشان است.
2 بر زمینها طمع می‌ورزند و آنها را غصب می‌نمایند و بر خانه‌ها نیز و آنها را می‌گیرند و بر مرد و خانه‌اش و شخص و میراثش ظلم می‌نمایند.
3 بنابراین خداوند چنین می‌گوید: هان من بر این قبیله بلایی را تدبیر می‌نمایم كه شما گردن خود را از آن نتوانید بیرون آورد و متكبّرانه نخواهید خرامید زیرا كه آن زمان زمان بد است.
4 در آن روز بر شما مَثَل خواهند زد و مرثیه سوزناك خواهند خواند و خواهند گفت بالّكل هلاك شده‌ایم. نصیب قوم مرا به دیگران داده است. چگونه آن را از من دور می‌كند و زمینهای مرا به مرتدّان تقسیم می‌نماید.
5 بنابراین برای تو كسی نخواهد بود كه ریسمان را به قرعه در جماعت خداوند بكَشَدْ.
6 ایشان نبوّت كرده، می‌گویند نبوّت مكنید. اگر به اینها نبوّت ننمایند، رسوایی دور نخواهد شد.
7 ای كه به خاندان یعقوب مسمّی هستی آیا روح خداوند قاصر شده است و آیا اینها اعمال او می‌باشد؟ آیا كلام من برای هر كه به استقامت سالك می‌باشد، نیكو نیست؟
8 لكن قوم من در این روزها به دشمنی برخاسته‌اند. شما ردا را از رخت آنانی كه به اطمینان می‌گذرند و از جنگ روگردانند، می‌كَنید.
9 و زنان قوم مرا از خانه‌های مرغوب ایشان بیرون می‌كنید و زینت مرا از اطفال ایشان تا به ابد می‌گیرید.
10 برخیزید و بروید زیرا كه این آرامگاه شما نیست چونكه نجس شده است. شما را به هلاكت سخت هلاك خواهد ساخت.
11 اگر كسی به بطالت و دروغ سالك باشد و كاذبانه گوید كه من برای تو دربارۀشراب و مُسْكِرات نبوّت خواهم نمود، هرآینه او نبّی این قوم خواهد بود.
12 ای یعقوب، من البتّه تمامی اهل تو را جمع خواهم نمود و بقیه اسرائیل را فراهم آورده، ایشان را مثل گوسفندان بُصْرَه در یك جا خواهم گذاشت. ایشان مثل گله‌ای كه در آغل خود باشد، به سبب كثرت مردمان غوغا خواهند كرد.
13 رخنه كننده پیش روی ایشان برآمده است. ایشان رخنه نموده و از دروازه عبور كرده، از آن بیرون رفته‌اند و پادشاه ایشان پیش روی ایشان و خداوند بر سر ایشان پیش رفته است.