Bölüm 13
1 Bilge kişi terbiye edilmeyi sever, Alaycı kişi azarlansa da aldırmaz.
2 İyi insan ağzından çıkan sözler için ödüllendirilir, Ama hainlerin soluduğu zorbalıktır.
3 Dilini tutan canını korur, Ama boşboğazın sonu yıkımdır.
4 Tembel canının çektiğini elde edemez, Çalışkanın istekleriyse tümüyle yerine gelir.
5 Doğru kişi yalandan nefret eder, Kötünün sözleriyse iğrençtir, yüzkarasıdır.
6 Doğruluk dürüst yaşayanı korur, Kötülük günahkârı yıkar.
7 Kimi hiçbir şeyi yokken kendini zengin gösterir, Kimi serveti çokken kendini yoksul gösterir.
8 Kişinin serveti gün gelir canına fidye olur, Oysa yoksul kişi tehdide aldırmaz.
9 Doğruların ışığı parlak yanar, Kötülerin çırası söner.
10 Kibirden ancak kavga çıkar, Öğüt dinleyense bilgedir.
11 Havadan kazanılan para yok olur, Azar azar biriktirenin serveti çok olur.
12 Ertelenen umut hayal kırıklığına uğratır, Yerine gelen dilekse yaşam verir.
13 Uyarılara kulak asmayan bedelini öder, Buyruklara saygılı olansa ödülünü alır.
14 Bilgelerin öğrettikleri yaşam kaynağıdır, İnsanı ölüm tuzaklarından uzaklaştırır.
15 Sağduyulu davranış saygınlık kazandırır, Hainlerin yoluysa yıkıma götürür.
16 İhtiyatlı kişi işini bilerek yapar, Akılsız kişiyse ahmaklığını sergiler.
17Kötü ulak belaya düşer, Güvenilir elçiyse şifa getirir.
18Terbiye edilmeye yanaşmayanı Yokluk ve utanç bekliyor, Ama azara kulak veren onurlandırılır.
19Yerine getirilen dilek mutluluk verir. Akılsız kötülükten uzak kalamaz.
20Bilgelerle oturup kalkan bilge olur, Akılsızlarla dost olansa zarar görür.
21Günahkârın peşini felaket bırakmaz, Doğruların ödülüyse gönençtir.
22İyi kişi torunlarına miras bırakır, Günahkârın servetiyse doğru kişiye kalır.
23Yoksulun tarlası bol ürün verebilir, Ama haksızlık bunu alıp götürür.
24Oğlundan değneği esirgeyen, onu sevmiyor demektir. Seven baba özenle terbiye eder.
25Doğru kişinin yeterince yiyeceği vardır, Kötünün karnıysa aç kalır.