Kafla 22
1 Gott mannorð er dýrmætara en mikill auður, vinsæld er betri en silfur og gull.
2 Ríkur og fátækur hittast, Drottinn skóp þá alla saman.
3 Vitur maður sér ógæfuna og felur sig, en einfeldningarnir halda áfram og fá að kenna á því.
4 Laun auðmýktar, ótta Drottins, eru auður, heiður og líf.
5 Þyrnar, snörur, eru á vegi hins undirförula, sá sem varðveitir líf sitt, kemur ekki nærri þeim.
6 Fræð þú sveininn um veginn, sem hann á að halda, og á gamals aldri mun hann ekki af honum víkja.
7 Ríkur maður drottnar yfir fátækum, og lánþeginn verður þræll lánsalans.
8 Sá sem ranglæti sáir, uppsker óhamingju, og sproti heiftar hans verður að engu.
9 Sá sem er góðgjarn, verður blessaður, því að hann gefur hinum fátæka af brauði sínu.
10 Rek þú spottarann burt, þá fer deilan burt, og þá linnir þrætu og smán.
11 Drottinn elskar hjartahreinan, konungurinn er vinur þess, sem hefir yndisþokka á vörum sér.
12 Augu Drottins varðveita þekkinguna, en orðum svikarans kollvarpar hann.
13 Letinginn segir: "Ljón er úti fyrir, ég kynni að verða drepinn úti á götunni."
14 Djúp gröf er munnur léttúðarkvenna, sá sem verður fyrir reiði Drottins, fellur í hana.
15 Ef fíflska situr föst í hjarta sveinsins, þá mun vöndur agans koma henni burt þaðan.
16 Að kúga fátækan eykur efni hans, að gefa ríkum manni verður til þess eins að gjöra hann snauðan.
17 Hneig eyra þitt og heyr orð hinna vitru, og snú athygli þinni að kenning minni,
18 því að það er fagurt, ef þú geymir þau í brjósti þér, ef þau eru öll til taks á vörum þínum.
19 Til þess að traust þitt sé á Drottni, fræði ég þig í dag, já þig.
20 Vissulega skrifa ég kjarnyrði handa þér, með heilræðum og fræðslu,
21 til þess að ég kunngjöri þér sannleika, áreiðanleg orð, svo að þú flytjir þeim áreiðanleg orð, er senda þig.
22 Ræn eigi hinn lítilmótlega, af því að hann er lítilmótlegur, og knosa eigi hinn volaða í borgarhliðinu,
23 því að Drottinn mun flytja mál þeirra og ræna þá lífinu, er þá ræna.
24 Legg eigi lag þitt við reiðigjarnan mann og haf eigi umgengni við fauta,
25 til þess að þú venjist eigi á háttsemi hans og sækir snöru fyrir líf þitt.
26 Ver þú ekki meðal þeirra, er ganga til handsala, meðal þeirra, er ganga í ábyrgð fyrir skuldum,
27 því þegar þú ekkert hefir að borga með, viltu þá láta taka sængina undan þér?
28 Fær þú eigi úr stað hin fornu landamerki, þau er feður þínir hafa sett.
29 Sjáir þú mann vel færan í verki sínu, hann getur boðið konungum þjónustu sína, eigi mun hann bjóða sig ótignum mönnum.