فصل 6
1 وای بر آنانی كه در صهیون ایمن و دركوهستان سامره مطمئّن هستند كه نُقَبای امّت‌های اوّلی كه خاندان اسرائیل نزد آنها آمدند، می‌باشند.
2 به كَلْنَه عبور كنید و ملاحظه نمایید و از آنجا به حمات بزرگ بروید و به جَتِّ فلسطینیان فرود آیید؛ آیا آنها از این ممالك نیكوتر است یا حدود ایشان از حدود شما بزرگتر؟
3 شما كه روز بلا را دور می‌كنید و مَسْنَدظلم را نزدیك می‌آورید.
4 كه بر تختهای عاج می‌خوابید و بر بسترها دراز می‌شوید و بره‌ها را از گله و گوساله‌ها را از میان حظیره‌ها می‌خورید.
5 كه با نغمه بربط می‌سرایید و آلات موسیقی را مثل داود برای خود اختراع می‌كنید.
6 و شراب را از كاسه‌ها می‌نوشید و خویشتن را به بهترین عطریات تدهین می‌نمایید، اما به جهت مصیبت یوسف غمگین نمی‌شوید.
7 بنابراین ایشان الا´ن با اسیران اول به اسیری خواهند رفت و صدای عیش‌كنندگان دور خواهد شد.
8 خداوند یهُوَه به ذات خود قسم خورده و یهُوَه خدای لشكرها فرموده است كه من از حشمت یعقوب نفرت دارم و قصرهایش نزد من مكروه است. پس شهر را با هر چه در آن است تسلیم خواهم نمود.
9 و اگر ده نفر در یك شهر باقی مانده باشند ایشان خواهند مرد.
10 و چون خویشاوندان و دفن‌كنندگان كسی را بردارند تا استخوانها را از خانه بیرون برند آنگاه به كسی كه در اندرون خانه باشد خواهند گفت: آیا دیگری نزد تو هست؟ او جواب خواهد داد كه نیست. پس خواهند گفت: ساكت باش زیرا نام یهُوَه نباید ذكر شود.
11 زیرا اینك خداوند امر می‌فرماید و خانه بزرگ به خرابیها و خانه كوچك به شكافها تلف می‌شود.
12 آیا اسبان بر صخره می‌دوند یا آن را با گاوان شیار می‌كنند؟ زیرا كه شما انصاف را به حنظل و ثمره عدالت را به افسنتین مبدّل ساخته‌اید.
13 و به ناچیز شادی می‌كنید و می‌گویید آیا با قوّت خویش شاخها برای خود پیدا نكردیم؟
14 زیرا یهُوَه خدای لشكرها می‌گوید: اینك ای خاندان اسرائیل من به ضد شما امّتی برمی‌انگیزانم كه شما را از مدخل حمات تا نهر عَرَبَه به تنگ خواهند آورد.