فصل 5
1 ای خاندان اسرائیل این كلام را كه برای مرثیه بر شما می‌خوانم بشنوید.
2 دختر باكره اسرائیل افتاده است و دیگر نخواهد برخاست. بر زمین خود انداخته شده، و احدی نیست كه او را برخیزاند.
3 زیرا خداوند یهُوَه چنین می‌گوید: شهری كه با هزار نفر بیرون رفت، صد نفر را برای خاندان اسرائیل باقی خواهد داشت و شهری كه با صد نفر بیرون رفت، ده نفر را باقی خواهد داشت.
4 زیرا خداوند به خاندان اسرائیل چنین می‌گوید: مرا بطلبید و زنده بمانید.
5 اما بیت ئیل را مطلبید و به جلجال داخل مشوید و به بئرشبع مروید، زیرا جلجال البتّه به اسیری خواهد رفت و بیت ئیل نیست خواهد شد.
6 خداوند را بطلبید و زنده مانید، مبادا او مثل آتش در خاندان یوسف افروخته شده، بسوزاند و كسی در بیت ئیل نباشد كه آن را خاموش كند.
7 ای شما كه انصاف را به افسنتین مبدّل می‌سازید و عدالت را به زمین می‌اندازید،
8 آن كه ثُریا و جبّار را آفرید و فجر را به سایه مـوت مبـدّل ساخت و روز را مثل شب تاریك گردانید و آبهای دریا را خوانده، آنها را بر روی زمین ریخت، یهُوَه اسم او می‌باشد؛
9 آنكه خرابی را بر زورآوران می‌رساند چنانكه خرابی بر قلعه‌هاوارد می‌آید؛
10 ایشان از آنانی كه در محكمه حكم می‌كنند، نفرت دارند و راستگویان را مكروه می‌دارند.
11 بنابراین چونكه مسكینان را پایمال كردید و هدایای گندم از ایشان گرفتید، خانه‌ها را از سنگهای تراشیده بنا خواهید نمود اما در آنها ساكن نخواهید شد و تاكستانهای دلپسند غرس خواهید نمود و لیكن شراب آنها را نخواهید نوشید.
12 زیرا تقصیرهای شما را می‌دانم كه بسیار است و گناهان شما را كه عظیم می‌باشد، زیرا عادلان را به تنگ می‌آورید و رشوه می‌گیرید و فقیران را در محكمه از حق ایشان منحرف می‌سازید.
13 لهذا هر كه عاقل باشد در آن زمان خاموش خواهد ماند زیرا كه زمان بد خواهد بود.
14 نیكویی را بطلبید و نه بدی را تا زنده بمانید و بدین منوال یهُوَه خدای لشكرها با شما خواهد بود، چنانكه می‌گویید.
15 از بدی نفرت كنید و نیكویی را دوست دارید و انصاف را در محكمه ثابت نمایید، شاید كه یهُوَه خدای لشكرها بر بقیه یوسف رحمت نماید.
16 بنابراین، خداوند یهُوَه خدای لشكرها چنین می‌گوید: در همه چهارسوها نوحه‌گری خواهد بود و در همه كوچه‌ها وای وای خواهند گفت و فلاّحان را برای ماتم و آنانی را كه مرثیه‌خوانی آموخته شده‌اند، برای نوحه‌گری خواهند خواند.
17 و در همه تاكستانها نوحه‌گری خواهد بود، زیرا خداوند می‌گوید كه من در میان تو عبور خواهم كرد.
18 وای بر شما كه مشتاق روز خداوند می‌باشید. روز خداوند برای شما چه خواهد بود؟ تاریكی و نه روشنایی!
19 مثل كسی كه از شیری فرار كند و خرسی بدو برخورد، یا كسی كه به خانه داخل شده، دست خود را بر دیوار بنهد و ماری او را بگزد.
20 آیا روز خداوند تاریكی نخواهد بود و نه روشنایی و ظلمت غلیظی كه در آن هیچ درخشندگی نباشد؟
21 من از عیدهای شما نفرت و كراهت دارم و (عطر) محفل‌های مقدّس شما را استشمام نخواهم كرد.
22 و اگر چه قربانی‌های سوختنی و هدایای آردی خود را برای من بگذرانید، آن را قبول نخواهم كرد و ذبایح سلامتی پرواریهای شما را منظور نخواهم داشت.
23 آهنگ سرودهای خود را از من دور كن زیرا نغمه بربطهای تو را گوش نخواهم كرد.
24 و انصاف مثل آب و عدالت مانند نهر دایمی جاری بشود.
25 ای خاندان اسرائیل آیا شما قربانی‌ها و هدایا برای من مدت چهل سال در بیابان گذرانیدید؟
26 نی بلكه خیمه مَلكوم خود و تمثال اصنام خویش و كوكب خدایان خود را كه به جهت خویشتن ساخته بودید برداشتید.
27 پس یهُوَه كه نام او خدای لشكرها می‌باشد، می‌فرماید كه من شما را به آن طرف دمشق جلای وطن خواهم ساخت.