rozdział 2
1 Synu mój! jeźli przyjmiesz słowa moje, a przykazanie moje zachowasz u siebie;
2 Nadstawiszli mądrości ucha twego, i nakłoniszli serca twego do roztropności;
3 Owszem, jeźli na rozum zawołasz, a roztropności wezwieszli głosem swoim;
4 Jeźli jej szukać będziesz jako srebra, a jako skarbów skrytych pilnie szukać będziesz:
5 Tedy zrozumiesz bojaźń Pańską, a znajomość Bożą znajdziesz.
6 Albowiem Pan daje mądrość, z ust jego pochodzi umiejętność i roztropność.
7 On zachowuje uprzejmym prawdziwą mądrość; on jest tarczą chodzącym w szczerości,
8 Aby strzegli ścieżek sądu; on drogi świętych swoich strzeże.
9 Tedy wyrozumiesz sprawiedliwość, i sąd, i prawość, i wszelką ścieszkę dobrą.
10 Gdy wnijdzie mądrośu w serce twoje, a umiejętność duszy twojej wdzięczna będzie:
11 Tedy cię ostrożność strzedz będzie, a opatrzność zachowa cię.
12 Wyrywając cię od drogi złej, i od człowieka mówiącego przewrotności;
13 Od tych, którzy opuszczają ścieszki proste, udawając się drogami ciemnemi;
14 Którzy się radują, gdy czynią złe, a weselą się w złośliwych przewrotnościach;
15 Których ścieszki są krzywe, a sami są przewrotnymi na drogach swoich;
16 Wyrywając cię od niewiasty postronnej i obcej, która pochlebia łagodnemi słowy;
17 Która opuszcza wodza młodości swojej, a przymierza Boga swojego zapomina.
18 Bo się nachyla ku śmierci dom jej, a do umarłych ścieszki jej.
19 Wszyscy, którzy do niej wchodzą, nie wracają się, ani trafiają na ścieszkę żywota.
20 A przetoż będziesz chodził drogą dobrych, a ścieżek sprawiedliwych będziesz przestrzegał.
21 Albowiem cnotliwi będą mieszkali na ziemi, a szczerzy trwać będą na niej;
22 Ale niepobożni z ziemi wykorzenieni będą, a przewrotni będą z niej wygładzeni.