rozdział 56
1 Przedniejszemu śpiewakowi o niemej gołębicy, na miejscach odległych, złoty psalm Dawidowy, gdy go w Gat Filistynowie pojmali. (56:2) Zmiłuj się nademną, o Boże!, bo mię chce pochłonąć człowiek; każdego dnia walcząc trapi mię.
2 (56:3) Chcą mię połknąć nieprzyjaciele moi na każdy dzień; zaprawdęć wiele jest walczących przeciwko mnie, o Najwyższy!
3 (56:4) Któregokolwiek mię dnia strach ogarnia, ja w tobie ufam.
4 (56:5) Boga wysławiać będę dla słowa jego; w Bogu nadzieję będę miał, ani się będę bał, żeby mi co ciało uczynić mogło.
5 (56:6) Przez cały dzień słowa moje wykręcają, a przeciwko mnie są wszystkie myśli ich, na złe.
6 (56:7) Zbierają się, i ukrywają się, i ślad mój upatrują, czyhając na duszę moję.
7 (56:8) Izali za nieprawość pomsty ujdą? strąć te narody, o Boże! w popędliwości twojej.
8 (56:9) Tyś tułanie moje policzył; zbierzże też łzy moje w wiadro twe; izaż nie są spisane w księgach twoich?
9 (56:10) Tedy się nazad cofną nieprzyjaciele moi, któregokolwiek dnia zawołam; bo to wiem, iż Bóg jest ze mną.
10 (56:11) Boga wysławiać będę z słowa; Pana chwalić będę z słowa jego.
11 (56:12) W Bogu mam nadzieję, nie będę się bał, aby mi co miał uczynić człowiek.
12 (56:13) Tobiem, o Boże! śluby uczynił; przetoż też tobie chwały oddam.
13 (56:14) Albowiemeś wyrwał duszę moję od śmierci, a nogi moje od upadku, abym statecznie chodził przed obliczem Bożem w światłości żyjących.