Kafla 23
1 Þá stóð upp allur skarinn og færði hann fyrir Pílatus.
2 Þeir tóku að ákæra hann og sögðu: "Vér höfum komist að raun um, að þessi maður leiðir þjóð vora afvega, hann bannar að gjalda keisaranum skatt og segist sjálfur vera Kristur, konungur."
3 Pílatus spurði hann þá: "Ert þú konungur Gyðinga?" Jesús svaraði: "Þú segir það."
4 Pílatus sagði við æðstu prestana og fólkið: "Enga sök finn ég hjá þessum manni."
5 En þeir urðu því ákafari og sögðu: "Hann æsir upp lýðinn með því, sem hann kennir í allri Júdeu, hann byrjaði í Galíleu og er nú kominn hingað."
6 Þegar Pílatus heyrði þetta, spurði hann, hvort maðurinn væri Galílei.
7 Og er hann varð þess vís, að hann var úr umdæmi Heródesar, sendi hann hann til Heródesar, er þá var og í Jerúsalem á þeim dögum.
8 En Heródes varð næsta glaður, er hann sá Jesú, því hann hafði lengi langað að sjá hann, þar eð hann hafði heyrt frá honum sagt. Vænti hann nú að sjá hann gjöra eitthvert tákn.
9 Hann spurði Jesú á marga vegu, en hann svaraði honum engu.
10 Æðstu prestarnir og fræðimennirnir stóðu þar og ákærðu hann harðlega.
11 En Heródes óvirti hann og spottaði ásamt hermönnum sínum, lagði yfir hann skínandi klæði og sendi hann aftur til Pílatusar.
12 Á þeim degi urðu þeir Heródes og Pílatus vinir, en áður var fjandskapur með þeim.
13 Pílatus kallaði nú saman æðstu prestana, höfðingjana og fólkið
14 og mælti við þá: "Þér hafið fært mér þennan mann og sagt hann leiða fólkið afvega. Nú hef ég yfirheyrt manninn í yðar viðurvist, en enga þá sök fundið hjá honum, er þér ákærið hann um.
15 Ekki heldur Heródes, því hann sendi hann aftur til vor. Ljóst er, að hann hefur ekkert það drýgt, er dauða sé vert.
16 Ætla ég því að hirta hann og láta lausan."
17 [En skylt var honum að gefa þeim lausan einn bandingja á hverri hátíð.]
18 En þeir æptu allir: "Burt með hann, gef oss Barabbas lausan!"
19 En honum hafði verið varpað í fangelsi fyrir upphlaup nokkurt, sem varð í borginni, og manndráp.
20 Pílatus talaði enn til þeirra og vildi láta Jesú lausan.
21 En þeir æptu á móti: "Krossfestu, krossfestu hann!"
22 Í þriðja sinn sagði Pílatus við þá: "Hvað illt hefur þá þessi maður gjört? Enga dauðasök hef ég fundið hjá honum. Ætla ég því að hirta hann og láta hann lausan."
23 En þeir sóttu á með ópi miklu og heimtuðu, að hann yrði krossfestur. Og hróp þeirra tóku yfir.
24 Þá ákvað Pílatus, að kröfu þeirra skyldi fullnægt.
25 Hann gaf lausan þann, er þeir báðu um og varpað hafði verið í fangelsi fyrir upphlaup og manndráp, en Jesú framseldi hann, að þeir færu með hann sem þeir vildu.
26 Þegar þeir leiddu hann út, tóku þeir Símon nokkurn frá Kýrene, er kom utan úr sveit, og lögðu krossinn á hann, að hann bæri hann eftir Jesú.
27 En honum fylgdi mikill fjöldi fólks og kvenna, er hörmuðu hann og grétu.
28 Jesús sneri sér að þeim og mælti: "Jerúsalemsdætur, grátið ekki yfir mér, en grátið yfir sjálfum yður og börnum yðar.
29 Því þeir dagar koma, er menn munu segja: Sælar eru óbyrjur og þau móðurlíf, er aldrei fæddu, og þau brjóst, sem engan nærðu.
30 Þá munu menn segja við fjöllin: Hrynjið yfir oss! og við hálsana: Hyljið oss!
31 Því að sé þetta gjört við hið græna tréð, hvað mun þá verða um hið visna?"
32 Með honum voru og færðir til lífláts aðrir tveir, sem voru illvirkjar.
33 Og er þeir komu til þess staðar, sem heitir Hauskúpa, krossfestu þeir hann þar og illvirkjana, annan til hægri handar, hinn til vinstri.
34 Þá sagði Jesús: "Faðir, fyrirgef þeim, því að þeir vita ekki, hvað þeir gjöra." En þeir köstuðu hlutum um klæði hans og skiptu með sér.
35 Fólkið stóð og horfði á, og höfðingjarnir gjörðu gys að honum og sögðu: "Öðrum bjargaði hann, bjargi hann nú sjálfum sér, ef hann er Kristur Guðs, hinn útvaldi."
36 Eins hæddu hann hermennirnir, komu og báru honum edik
37 og sögðu: "Ef þú ert konungur Gyðinga, þá bjargaðu sjálfum þér."
38 Yfirskrift var yfir honum: ÞESSI ER KONUNGUR GYÐINGA.
39 Annar þeirra illvirkja, sem upp voru festir, hæddi hann og sagði: "Ert þú ekki Kristur? Bjargaðu sjálfum þér og okkur!"
40 En hinn ávítaði hann og sagði: "Hræðist þú ekki einu sinni Guð, og ert þó undir sama dómi?
41 Við erum það með réttu og fáum makleg gjöld fyrir gjörðir okkar, en þessi hefur ekkert illt aðhafst."
42 Þá sagði hann: "Jesús, minnst þú mín, þegar þú kemur í ríki þitt!"
43 Og Jesús sagði við hann: "Sannlega segi ég þér: Í dag skaltu vera með mér í Paradís."
44 Og nú var nær hádegi og myrkur varð um allt land til nóns,
45 því sólin missti birtu sinnar. En fortjald musterisins rifnaði sundur í miðju.
46 Þá kallaði Jesús hárri röddu: "Faðir, í þínar hendur fel ég anda minn!" Og er hann hafði þetta mælt, gaf hann upp andann.
47 Þegar hundraðshöfðinginn sá það, er við bar, vegsamaði hann Guð og sagði: "Sannarlega var þessi maður réttlátur."
48 Og fólkið allt, sem komið hafði saman að horfa á, sá nú, hvað gjörðist, og barði sér á brjóst og hvarf frá.
49 En vinir hans allir sem og konurnar, er fylgdu honum frá Galíleu, stóðu álengdar og horfðu á þetta.
50 Maður er nefndur Jósef. Hann var ráðsherra, góður maður og réttvís
51 og hafði ekki samþykkt ráð þeirra né athæfi. Hann var frá Arímaþeu, borg í Júdeu, og vænti Guðs ríkis.
52 Hann gekk til Pílatusar og bað hann um líkama Jesú,
53 tók hann síðan ofan, sveipaði línklæði og lagði í gröf, höggna í klett, og hafði þar enginn verið áður lagður.
54 Það var aðfangadagur og hvíldardagurinn fór í hönd.
55 Konur þær, er komið höfðu með Jesú frá Galíleu, fylgdu eftir og sáu gröfina og hvernig líkami hans var lagður.
56 Þær sneru aftur og bjuggu ilmjurtir og smyrsl. Hvíldardaginn héldu þær kyrru fyrir samkvæmt boðorðinu.