فصل 9
1 و بعد از تمام شدن این وقایع، سروران نزد من آمده، گفتند: «قوم اسرائیل و كاهنان و لاویان خویشتن را از امّت‌های كشورها جدا نكرده‌اند بلكه موافق رجاسات ایشان، یعنی كنعانیان و حتّیان و فرزّیان و یبوسیان و عمّونیان و موآبیان و مصریان و اموریان (رفتار نموده‌اند).
2 زیرا كه از دختران ایشان برای خود و پسران خویش زنان گرفته و ذریت مقدّس را با امّت‌های كشورها مخلوط كرده‌اند و دست رؤسا و حاكمان در این خیانت مقدّم بوده است.»
3 پس چون این سخن را شنیدم، جامه و ردای خود را چاك زدم و موی سر و ریش خود را كندم و متحّیر نشستم.
4 آنگاه، همه آنانی كه به سبب این عصیانِ اسیران، از كلام خدای اسرائیل می‌ترسیدند، نزد من جمع شدند و من تا وقت هدیه شام، متحّیر نشستم.
5 و در وقت هدیه شام، از تذلّل خود برخاستم وبا لباس و ردای دریده، به‌زانو درآمدم و دست خود را بسوی یهوه خدای خویش برافراشتم.
6 و گفتم: «ای خدای من، خجالت دارم و از بلند كردن روی خود بسوی تو ای خدایم شرم دارم، زیرا گناهان ما بالای سر ما زیاده شده، و تقصیرهای ما تا به آسمان عظیم گردیده است.
7 ما از ایام پدران خود تا امروز مرتكب تقصیرهای عظیم شده‌ایم و ما و پادشاهان و كاهنان ما به سبب گناهان خویش، به دست پادشاهان كشورها به شمشیر و اسیری و تاراج و رسوایی تسلیم گردیده‌ایم، چنانكه امروز شده است.
8 و حال اندك زمانی لطف از جانب یهوه خدای ما بر ما ظاهر شده، مَفَرّی برای ما واگذاشته است و ما را در مكان مقدّس خود میخی عطا فرموده است و خدای ما چشمان ما را روشن ساخته، اندك حیات تازه‌ای در حین بندگی ما به ما بخشیده است.
9 زیرا كه ما بندگانیم، لیكن خدای ما، ما را در حالت بندگی ترك نكرده است، بلكه ما را منظور پادشاهان فارس گردانیده، حیات تازه به ما بخشیده است تا خانه خدای خود را بنا نماییم و خرابیهای آن را تعمیر كنیم و ما را در یهودا و اورشلیم قلعه‌ای بخشیده است.
10 و حال ای خدای ما بعد از این چه گوییم، زیرا كه اوامر تو را ترك نموده‌ایم.
11 كه آنها را به دست بندگان خود انبیا امر فرموده و گفته‌ای كه آن زمینی كه شما برای تصرّف آن می‌روید، زمینی است كه از نجاسات امّت‌های كشورها نجس شده است و آن را به رجاسات و نجاسات خویش، از سر تا سر مملوّ ساخته‌اند.
12 پس الا´ن، دختران خود را به پسران ایشان مدهید و دختران ایشان را برای پسران خود مگیرید وسلامتی و سعادتمندی ایشان را تا به ابد مطلبید تا قوی شوید و نیكویی آن زمین را بخورید و آن را برای پسران خود به ارثیت ابدی واگذارید.
13 و بعد از همه این بلایایی كه به سبب اعمال زشت و تقصیرهای عظیم ما بر ما وارد شده است، با آنكه تو ای خدای ما، ما را كمتر از گناهان ما عقوبت رسانیده‌ای و چنین خلاصی‌ای به ما داده‌ای،
14 آیا می‌شود كه ما بار دیگر اوامر تو را بشكنیم و با امّت‌هایی كه مرتكب این رجاسات شده‌اند، مصاهرت نماییم؟ و آیا تو بر ما غضب نخواهی نمود و ما را چنان هلاك نخواهی ساخت كه بقیتی و نجاتی باقی نماند؟
15 ای یهوه خدای اسرائیل تو عادل هستی چونكه بقیتی از ما مثل امروز ناجی شده‌اند، اینك ما به حضور تو در تقصیرهای خویش حاضریم، زیرا كسی نیست كه به سبب این كارها، در حضور تو تواند ایستاد.»