فصل 6
1 و خداوند موسی را خطاب كرده، گفت:
2 « بنی‌اسرائیل را خطاب كرده، به ایشان بگو: چون مرد یا زن نذر خاص، یعنی نذر نذیره بكند، و خود را برای خداوند تخصیص نماید،
3 آنگاه از شراب و مسكرات بپرهیزد و سركۀ شراب و سركۀ مسكرات را ننوشد، و هیچ عصیر انگور ننوشد، و انگور تازه یا خشك نخورد.
4 و تمام ایام تخصیصش از هر چیزی كه از تاك انگورساخته شود، از هسته تا پوست نخورد.
5 « و تمام ایام نذر تخصیص او، اُستُره بر سر او نیاید، و تا انقضای روزهایی كه خود را برای خداوند تخصیص نموده است، مقدس شده، گیسهای موی سر خود را بلند دارد.
6 « و تمام روزهایی كه خود را برای خداوند تخصیص نموده است، نزدیك بدن میت نیاید.
7 برای پدر و مادر و برادر و خواهر خود، هنگامی كه بمیرند خویشتن را نجس نسازد، زیرا كه تخصیص خدایش بر سر وی می‌باشد.
8 تمامی روزهای تخصیصش برای خداوند مقدس خواهد بود.
9 « و اگر كسی دفعتاً ناگهان نزد او بمیرد، پس سر خود را در روز طهارت خویش بتراشد، یعنی در روز هفتم آن را بتراشد.
10 و در روز هشتم دو فاخته یا دو جوجۀ كبوتر نزد كاهن به در خیمۀ اجتماع بیاورد.
11 و كاهن یكی را برای قربانی گناه و دیگری را برای قربانی سوختنی گذرانیده، برای وی كفاره نماید، از آنچه به سبب میت، گناه كرده است؛ و سر او را در آن روز تقدیس نمایـد.
12 و روزهای تخصیص خود را برای خداوند (از نو) تخصیص نماید، و برۀ نرینۀ یك ساله برای قربانی جرم بیاورد. لیكن روزهای اول ساقط خواهد بود، چونكه تخصیصش نجس شده است.
13 « این است قانون نذیره، چون روزهای تخصیص او تمام شود، آنگاه او را نزد دروازه خیمۀ اجتماع بیاورند.
14 و قربانی خود را برای خداوند بگذراند، یعنی یك برۀ نرینۀ یك سالۀ بی‌عیب بجهت قربانی سوختنی، و یك برۀ ماده یك سالۀ بی‌عیب، بجهت قربانی گناه، و یك قوچ‌بی‌عیب بجهت ذبیحۀ سلامتی.
15 و یك سبد نان فطیر یعنی گِرده‌های آرد نرم سرشته‌شدۀ با روغن، و قرصهای فطیر مسح شده با روغن، و هدیۀ آردی آنها و هدیۀ ریختنی آنها.
16 « و كاهن آنها را به حضور خداوند نزدیك آورده، قربانی گناه و قربانی سوختنی او را بگذراند.
17 و قوچ را با سبد نان فطیر بجهت ذبیحۀ سلامتی برای خداوند بگذراند، و كاهن هدیۀ آردی و هدیۀ ریختنی او را بگذراند.
18 « و آن نذیره سر تخصیص خود را نزد در خیمۀ اجتماع بتراشد، و موی سر تخصیص خود را گرفته، آن را بر آتشی كه زیر ذبیحۀ سلامتی است بگذراند.
19 « و كاهن سرْدست بریان شدۀ قوچ را با یك گِرده فطیر از سبد و یك قرص فطیر گرفته، آن را بر دست نذیره، بعد از تراشیدن سر تخصیصش بگذارد.
20 و كاهن آنها را بجهت هدیۀ جنبانیدنی به حضور خداوند بجنباند، این با سینۀ جنبانیدنی و ران افراشتنی برای كاهن، مقدس است. و بعد از آن نذیره شراب بنوشد.
21 « این است قانون نذیره‌ای كه نذر بكند و قانون قربانی كه بجهت تخصیص خود برای خداوند باید بگذراند، علاوه بر آنچه دستش به آن می‌رسد موافق نذری كه كرده باشد، همچنین برحسب قانون تخصیص خود، باید بكند.»
22 و خداوند موسی را خطاب كرده، گفت:
23 « هارون و پسرانش را خطاب كرده، بگو: به اینطور بنی‌اسرائیل را بركت دهید و به ایشان‌بگویید:
24 « یهوه تو را بركت دهد و تو را محافظت نماید.
25 یهوه روی خود را بر تو تابان سازد و بر تو رحمت كند.
26 یهوه روی خود را بر تو برافرازد و تو را سلامتی بخشد.
27 و نام مرا بر بنی‌اسرائیل بگذارند، و من ایشان را بركت خواهم داد.»